هوش مصنوعی: ما به اندازه یک مو به هم نزدیکیم و به خاطر غم یار، چیز زیادی کم داریم. تمام وجودمان را به عشق او سپرده‌ایم و برای دیدار او هرچند کم، احساس نیاز می‌کنیم.

هوش مصنوعی: دنیا پر از عظمت و زیبایی است، و در عین حال، روز قیامت نزدیک است. چه باید بکنم؟ حرف‌های زیادی برای گفتن دارم، ولی زمان کمی برای بیان آن‌ها دارم.

هوش مصنوعی: با این قد و رفتار زیبایی که تو داری، حسرت‌ام برای دوری از تو خیلی کم شده است.

هوش مصنوعی: دل همه پر از غم و اندوه شده و اشک‌ها به اندازه‌ای ریخته‌اند که مژه‌ها دیگر قادر به نگهداری آن نیستند. آه که دریای غم به اندازه‌ای که برای این دجله‌ی خونخوار نیاز است، کم است.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن و این مهمانی را نشان بده، چرا که بیننده‌ها خالی از حضورند و همه در خوابند. تعداد افرادی که هوشیار و بیدار هستند بسیار کم است.

هوش مصنوعی: اگر چیزی در دل داری، آن را بگو؛ زیرا در این مکان فقط افراد کمی هستند که هوشیار و بیدارند.

هوش مصنوعی: در هر جا که بروی، ردپای تو وجود دارد، اما نشانه‌های تو کم است. تمام جهان از تو مطلع است، اما دسترسی به خبرهای تو محدود است.

هوش مصنوعی: هر کس که می‌بینی لب به ادعای بزرگ بودن می‌زند و خود را مثل منصور جلوه می‌دهد، باید بدانی که رند واقعی کمیاب است، همان‌طور که کسی که بتواند نقد و سرزنش را تحمل کند، کمتر پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی خود را نشان می‌دهد، بسیار دل‌فریب است، اما عشق اگر زبان بگشاید، خیلی کم از درد و شکایت در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: ما همه ذاتاً سخن‌گوییم و زبان داریم، اما شنونده کجاست؟ راز حکمت را چگونه باز کنیم وقتی که بیمار کم است و نیاز به درمان دارد؟

هوش مصنوعی: سال‌هاست که زیبایی پنهان شده و پرده‌ای بر روی آن افتاده است، اما تعداد کمی هستند که چشمی برای دیدن آن زیبایی دارند.

هوش مصنوعی: نقصان و کمبود من به خاطر استعدادهای فراوانم است، هرچقدر هم کالا یا هنر من باکیفیت باشد، وقتی میل و علاقه خریدار به آن کم باشد، به خودی خود ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: واعظ عزیز، تو به بیهوده گویی مشغولی و این چه کاری است که آغاز کرده‌ای؟ کارهای مهم‌تری وجود دارد!

هوش مصنوعی: عاشق اگر ادعای همسانی و هم‌رنگی با معشوقش داشته باشد، باید مانند منصور، که به دار آویخته شد، خود را در خطر جدی قرار دهد، زیرا این ادعا بهای سنگینی دارد.

هوش مصنوعی: در سرزمین ناامیدی غمی وجود ندارد، و دشمنان بخشنده‌اند. در این مرحله، یاران فراوان‌اند و تعداد بیگانگان کم است.