هوش مصنوعی: در غمگینی من، چهره‌ات به من امید می‌دهد و من تا وقتی که چشمانم به تماشای تو باز باشد، در این حالت می‌مانم.

هوش مصنوعی: در و دیوار باغ به من می‌خندند، اما من خوشحال هستم که در این باغ سرسبز و زیبا برای من باز است.

هوش مصنوعی: بواسطه نبودن تو، تمامی راه‌های حواس به حسرت بسته شده است، فقط گوش من هنوز به صدای شیون و درد باز است.

هوش مصنوعی: بدون تو هر چیزی که در دل بگذرد، مانند زهر جانسوزی است. چه کسی در این خانه می‌تواند با دشمنی برخورد کند؟

هوش مصنوعی: پایت را از دم شمشیر شجاعت و فداکاری برندار، زیرا این مسیر به دنیای فنا و عدم، روشن و مشخص است.