فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مه روی تو که آرایش هر مهتاب است</p></div>
<div class="m2"><p>شب آیینه از آن تا به سحر مهتاب است</p></div></div>

دیوان ملا عبدالرزاق فیاض لاهیجی به کوشش امیربانوی کریمی - ملا عبدالرزاق فیاض لاهیجی - تصویر ۳۸۵

دیوان فیاض لاهیجی به کوشش جلیل مسگرنژاد - عبدالرزاق لاهیجی (فیاض) - تصویر ۱۵۳

شمارهٔ ۱۰۸

مه روی تو که آرایش هر مهتاب است
شب آیینه از آن تا به سحر مهتاب است

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و آثار آن صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که معشوق، با زیبایی خویش، جان بیمار و حزین او را تسلی می‌دهد. شاعر از عشق و زیبایی‌های معشوق، مانند زلف و ابرو، می‌گوید و به این نکته اشاره می‌کند که هرگز در زمان عشق به چین ابروی معشوق نپرداخته‌اند. در پایان نیز به نوعی اعلام می‌کند که شکرگزاری و قدردانی از معشوق به شیوه‌ای دیگر است و تفاوت‌هایی با شکایت دارد.

شمارهٔ ۱۰۶

شمارهٔ ۱۰۷

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو که زیبایی‌اش درخشش هر ماه را دارد، موجب شده تا شب تا صبح روشنایی‌اش به خاطر وجود تو باشد.

مه روی تو که آرایش هر مهتاب است

شب آیینه از آن تا به سحر مهتاب است

شمارهٔ ۱۰۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده