هوش مصنوعی: نگاه بی‌ادب به چهره تو دوخته شده و کلاهی که بر سر دارد، نشان‌دهنده بی‌ادبی‌اش است.

هوش مصنوعی: گاهی دستی به روی تو می‌زند و گاهی بر دوشت می‌افتد. در میان این همه درهم‌آمیختگی، موهای سیاه تو بی‌ادبند.

هوش مصنوعی: تو بدون هیچ پوششی هستی و من از بی‌عملی و بی‌تحرکی می‌لرزم، چون نگاه بی‌ادبانه به آرزوهایم می‌افتد.

هوش مصنوعی: ما مانند شعله‌های آتش هستیم، چرا که آنچه بر لب جوی می‌روید، نشان‌دهنده‌ی خط و خطوط زیبای توست و در واقع بی‌پروا و بی‌ادب است.

هوش مصنوعی: دور چهره تو کسی شرمنده نیست؛ افسوس که عشق نابخردانه بر باد رفته و ماه هم بی‌ادب است.

هوش مصنوعی: درد دل من نمایان شده و نمی‌دانم چه باید بکنم، چرا که اشکم به مانند یک کودک ناتوان و بی ادب، جاری است.

هوش مصنوعی: نفست را کنترل کن و به دیگران رحم کن، زیرا صدای آه صبحگاهی بی‌ادبانه و بی‌ملاحظه است.