هوش مصنوعی: شهدای عشق تو به یاد جانشان می‌آیند و یاد تصویر تو باعث می‌شود که روحشان به لرزه درآید.

هوش مصنوعی: عشق بیمار تو تا زمانی که از درد خسته نشده باشد، مرگ به سراغش می‌آید و به قصد جان او می‌آید و می‌لرزد.

هوش مصنوعی: اگر به خاک عشق خود گام بزنی، با ناز و ظرافت، شوقی در دل زنده می‌شود که جان ناتوانت را به لرزه در می‌آورد.

هوش مصنوعی: نگاه تو به اندازه‌ای قوی و کشنده است که هر کسی با آن روبرو شود، احساس می‌کند نفسش از ترس خارج می‌شود و بدنش به لرزه درمی‌آید.

هوش مصنوعی: به دلیل نگرانی و اضطراب زیادی که دارد، از بدنش خارج می‌شود و در بالای درخت سدره می‌نشیند، در حالی که روح مردگانش خجالت‌زده است و به لرزه درمی‌آید.

هوش مصنوعی: نگاه تو به چشمم می‌افتد و دل مرا مضطرب می‌کند، همچون دزدی که متوجه حضور نگهبان می‌شود و به شدت می‌ترسد.

هوش مصنوعی: غمت از دل من جدا نیست و دل من مانند مرغی است که پروردگار خود را گم کرده و مضطرب و لرزان است.

هوش مصنوعی: اندوه تو قلبم را در خود فرو برد و به حال کسی درآورده که در سفر است و کاروانش او را به حال خود رها کرده است و در دلش لرزه‌ای به وجود آمده.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زخم‌های زیادش از تیغ ابروان او می‌لرزد و همیشه به یاد آن‌ها می‌افتد.

هوش مصنوعی: چشمان او مانند تیغی برنده است که می‌تواند سرنوشت را تغییر دهد. وقتی او به کسی نگاه می‌کند، آن شخص احساس ترس و لرز می‌کند، گویی قدرتی عظیم بر او مسلط شده است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با شور و شوق، تصویری از بوسه بر لبان محبوبم بکشم و گویای حسرت و آرزوهایی که در دل دارم باشم. این آرزوی عمیق باعث می‌شود که حتی قلم و کاغذ نیز تحت تأثیر قرار گیرند و احساساتم را جاری کنند.

هوش مصنوعی: افکارم در مورد بوسه آن لب چطور می‌تواند به خاطر برود، در حالی که نام آن آستان بر لبان من است و این احساس باعث لرزش من می‌شود.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم دستان بازیگوشم را به دور کمر کسی بزنم که زلف‌هایش چنان جذاب هستند که وقتی به آن‌ها نگاه می‌کنم، دلم می‌لرزد؟

هوش مصنوعی: از هیچ چیز، قلم نمی‌تواند تصوری بسازد، سپس بر روی لوح کوچک، تصویر دهان او را ترسیم کند و به لرزه درآید.

هوش مصنوعی: به قدری به ما سختی و رنج می‌دهد که حتی کافرانی که از او می‌ترسند، مرا خاک درگاه او می‌دانند و از ترس او به لرزه می‌افتند.

هوش مصنوعی: نگاه او به من افتاد و از ترس مضطرب شدم، مانند گوسفند زخمی که از ترس جانش می‌لرزد.

هوش مصنوعی: دل انسان به خاطر بی‌رحمی‌های آن ظالم بدطینت، چنان تحت تاثیر قرار گرفته که تیر انتقامجویی‌اش در دل جای گرفته و باعث لرزش دل می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر غمش، شکایتی دارم از درد و رنجی که به من می‌دهد، شایسته است که نزد کسی بروم که در گذر زمان و تجربه همه چیز را به یاد دارد و از یادآوری آن امتحان می‌ترسد.

هوش مصنوعی: علی آدمی است بزرگ و والا که وقتی نادانی‌های بی‌ادبانه را ببیند، آسمان برای احترام به او خاک آستانش را به چشم خود می‌آورد و به لرزه درمی‌آید.

هوش مصنوعی: شهری با مقام و رتبه بلند که آسمان به خاطر عظمت او احساس کوچکی می‌کند و از در ورودش استغفار می‌کند و به خاطر جانشینی او، می‌لرزد.

هوش مصنوعی: محل مقدس او مانند باغی است که شایسته مقام اوست، به طوری که آسمان آن را به باغ بهشت می‌نامد و به خاطر عظمتش مورد احترام قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کوچه‌های کوچک شهر به عظمت او اشاره دارند. مسیری که عقل به نام راه کهکشان می‌شناسد، همچنان لرزشی در دل دارد.

هوش مصنوعی: در میهمانی خدا، چون از شرم و احترام، چرخش آسمان با پارچه‌ای زیبا و با شکوه برای مهمانی آماده می‌شود و به لرزه می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر به او علم و ادب بیاموزند، خرد و دانایی مانند کودکی که لوح در دست دارد، از انگشتانش می‌جوشد و به تاثر و تکان در می‌آید.

هوش مصنوعی: در زمان نبرد، آن کسی که مانند شیر در میدان می‌جنگد، با ضربه‌ای از شمشیر خود آنچنان یاد و خاطره‌ای از خود بر جای می‌گذارد که حتی شمشیرش پر از خون نیز به لرزه می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر آفتاب به موج‌های دریا بزند، تیغش به خاطر ترس از آب می‌لرزد و تمام استخوان‌ها به شدت به لرزه درمی‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که خشم و قدرت او در میدان نبرد نمایان شود، دشمنانش مانند بید بلرزند و ترس بر وجودشان چیره گردد.

هوش مصنوعی: وقتی خشم و کینه‌اش شعله‌ور شود، زمین مانند درختی می‌لرزد و از جای خود حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: از دست دشمنش که به خاطر کینه‌اش ترسیده، بدن او به درد آمده و به شدت می‌لرزد.

هوش مصنوعی: عمر مانند اسب پراهمیت و شتابان است که با شوق و سرزندگی پیش می‌رود و نشانه‌هایی از زیبایی و قدرتش را در آسمان نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر سختی‌های او به لرزه درمی‌آید؛ او با تلاش و ادب بر زینش می‌نشیند و در این حال زمین به لرزش ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که او بر اسب می‌تازد و می‌خواهد کسی به او بپیوندد، احساس می‌کند که زمان چقدر سریع می‌گذرد و نفسش به تنگی می‌افتد و بدنش لرزان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که آسمان با سرعت حرکت کند، ابرها به دنبالش حرکت می‌کنند و به‌سرعت از کنار او عبور می‌کنند و این حرکت باعث می‌شود که هر چیز تحت تأثیر قرار بگیرد و بلرزد.

هوش مصنوعی: آسمان به لرزه در می‌آید همان‌گونه که دود در بالای آتش می‌لرزد، وقتی که حرارت افزایش می‌یابد، هر یک از استخوان‌های او نیز به لرزه درمی‌آید.

هوش مصنوعی: از افق دیگری، چهره‌ای روشن و درخشان دیده می‌شود که نور خورشید به آن سوگند یاد می‌کند و جان او را می‌لرزانید.