هوش مصنوعی: پیش قصر قدرت، به خاطر منظره ناخوشایند، مانند گل بنفشه سرش را به پایین آورده است. این گنبد نیلوفری هم در حال تماشا است.

هوش مصنوعی: این مقرنس زیبا و بلند به خاطر ارادت و محبتش، به شکلی خم شده تا بتواند جایگاه تو را به نشانهٔ خدمتگزاری ببوسد.

هوش مصنوعی: در کلبه‌ای که وجودش شش جوانب دارد، جایی برای تو نیست. اما وجود تو مانند گوهری در دریای دیگری است که می‌درخشد.

هوش مصنوعی: آسمان همواره پر از ستاره‌ها و سوراخ‌های نورانی است، مانند دل من که همیشه به یاد تو و محفل با ارزش توست و در انتظار دیدارت به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: این دنیا دشوار و پرچالش است، اما اگر وجود مقدس تو در آن نبود، تحمل آن سخت‌تر می‌شد. تویی که آغاز هر چیزی هستی و سرچشمه‌ای برای همه چیز.

هوش مصنوعی: زمین خشک تو به گیاهان حیات می‌دهد و گل‌های رنج‌کشیده، در مسیر تو، بهای خود را از تو می‌گیرند.

هوش مصنوعی: نزدیک دستان تو، دریا مانند گرداب نفس را می‌رباید و به خاطر بزرگواری و سخاوت تو، ابر از خجالت بر زمین می‌زند.

هوش مصنوعی: سایه‌ای که به وجود می‌آید، به دلیل جسم پاک تو نیست، بلکه سایه‌ات از نور شمع شرق نیز درخشان‌تر است.

هوش مصنوعی: هرگاه خاک پایت به بالاترین نقاط آسمان می‌رسد، نشانِ عظمت تو بر سر گردونه‌ی فلکی برای همیشه خواهد ماند.

هوش مصنوعی: عمل تو مانند اعجاز یک انگشت بود که ماه را شکافت. همچنین، بخشی از معراج تو نیز به عنوان نشانه‌ای از قدرت تو در آسمان‌ها نمایان گشت.

هوش مصنوعی: اگر دیوانه‌ای بداند که خاکی بر گردون نمی‌افتد، چه باک؛ زیرا کار معجزه‌ای باید برای برتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: من با دلایل محکم این موضوع را ثابت می‌کنم تا کسی فکر نکند که این فقط یک حرف شعری است.

هوش مصنوعی: اینجا احتمال امتناع ذاتی وجود دارد و این فقط نادانی است. در واقع، شکستن این محدودیت‌ها بسیار آسان‌تر از نابود ساختن آن‌هاست وقتی به این موضوع نگاه کنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از عادت‌های معمولی خارج باشد، نشانه‌ای است از قدرت و معجزه. آیا ممکن است بدون این‌که از عادت‌ها خارج شد، ادعای پیامبری کرد؟

هوش مصنوعی: در حکمت، ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که چیزی نتواند به صورت مشخص و محدود تعریف شود، اما نباید به زوایای سادگی و بی‌عمق کار محدود شد و باید از سطح ظاهری و ابتدایی فراتر رفت.

هوش مصنوعی: در شب معراج، هیچ‌کس از یادکردن ویژگی‌های آن شب فراتر نرفت، اما من شخصی را می‌شناسم که از احادیث و روایات آن شب آگاه است.

هوش مصنوعی: ای پیامبر خدا، بهترین فرستاده‌ها و آخرین پیامبر، تو آن چنان باشکوه و عظیم هستی که عقل و اندیشه از وصف تو عاجز و حیران می‌ماند.

هوش مصنوعی: من با توجه به درک خود از عظمت تو سخن می‌گویم، اما به خوبی می‌دانم که دانش من نسبت به ارزش واقعی تو خیلی کم است.

هوش مصنوعی: من یکی از بندگان هستم که در خدمت تو هستم، گرچه اشتباهات و کمبودهایی دارم، اما همچنان در این خدمت باقی‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه گناهان من بسیارند و حساب بزرگی دارند، اما در برابر رحمت تو، مانند برگ کاهی در برابر وزش نسیم است.

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم دوری از تو را تحمل کنم. من شایسته‌ام که اگر به من نزدیک‌تر شوی، می‌توانی بر این مشکل غلبه کنی.

هوش مصنوعی: من با تمام وجود عشق و محبت به اهل بیت و نسل پاک تو دارم و هیچ کسی را لایق نمی‌دانم که در مقام دوستی و سروری مانند تو باشد.

هوش مصنوعی: من فقط به اهل بیت خودم افتخار می‌کنم و هرگز نمی‌پذیرم که به کسی دیگر علاقه داشته باشم یا او را بر آنها ترجیح دهم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بدون عشق به اهل بیت ادعای ایمان کند، برای من فرقی ندارد که از یهودیانی باشد که در خیبر زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر عاشق و دلسوخته‌ای، باید در مورد عشق و عاشقی زیاد حرف بزنید و ادعا کنید، اما در حقیقت عشق واقعی نیازمند صبر و بردباری است. اگر به عشق اهل بیت احترام می‌گذاری، نباید به خاطر حسرت و نرسیدن به آن عشق، خون گریه کنی.

هوش مصنوعی: در عشق و فاصله از محبوب، کجاست آن بی‌تابی؟ چون عاشقان را صبر، از محبوب خود کفر به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: عاشق در شرایط سخت و خشک زندگی می‌کند و در حالی که چشم اشک آلود دارد، بدون صبر نمی‌تواند تحمل کند. عشق او به مانند پیراهنی است که در این حالت نازک و آسیب پذیر می‌شود.

هوش مصنوعی: تاروپود عشق و محبت را از دل کم نکن، و نگذار که احساساتم در سختی و اضطراب کم شود. هرگز نگذار که عشق و محبت از چشمانم بریزد.