هوش مصنوعی: آه از ناپایداری‌های تقدیر که هیچ ارتباطی با حقیقت ندارد.

هوش مصنوعی: در جریان چرخش جهان، امیدی به ثبات و استقامت وجود ندارد و تنها تغییر و منحرف شدن ممکن است، زیرا طبیعت وسایل و ابزارها همواره دستخوش تغییر و انحراف است.

هوش مصنوعی: به من گوش کن که انحراف و کجی بخشی از مفهوم آسمان است. از کج‌روی‌ها، به دنبال راست‌گویی نباشید، مراقب باشید.

هوش مصنوعی: در آسمان ستاره‌ای ندارد و این خیمه‌ی قدیمی به خاطر کهنگی‌اش پر از سوراخ‌هاست.

هوش مصنوعی: این فرد به دلیل تحمل فشارهای زیاد و ظلم‌های مکرر به شدت تحت فشار است و به خاطر این بار سنگین، حالت و قامتش خمیده و ناتوان شده است.

هوش مصنوعی: بس است ای آسمان، تا کی باید بیدلان را آزار دهی؟ آیا از زخم‌ها و رنج‌هایت خسته نشده‌ای؟

هوش مصنوعی: من اکنون در وضعیتی هستم که همه چیز به اراده تو وابسته است. نمی‌دانم باید به کجا بروم یا چه کاری باید انجام دهم. من روی پاهای خودم هستم و تو در وضعیت برتری قرار داری.

هوش مصنوعی: نگران نباش، حتی اگر به اشتباه روزهای خوشی پیش آید، غم نمی‌تواند به راحتی از بین برود و فراموش شود.

هوش مصنوعی: تو چطور به انحراف رفته‌ای و من راستگو هستم، نمی‌دانم سرنوشت ما و تو به کجا خواهد انجامید!

هوش مصنوعی: چرا نتوانستم به هیچ مخلوقی وابسته شوم و دوستی پیدا کنم، چون من بیگانه هستم و این مردم هم برای من آزاردهنده‌اند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که نشانه‌ای از وفا ندارد، از چمن او نچین، زیرا دوستی از دیگران انتظار نداشته باش.

هوش مصنوعی: در این باغ، به دنبال چیزهایی که فانی و زوال‌پذیر هستند، نرو، زیرا این کار باعث می‌شود که احساس تنهایی و وحشت بیشتری بکنی.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است کسی از تنهایی و وحشت در این دنیا بیشتر نترسد، در حالی‌که این ویرانه، جایی است که از هر نوع انسان و دیاری خالی است.

هوش مصنوعی: در پشت پرده، نمی‌دانم چه کسی در حال رفت و آمد است! گرچه نشانه‌هایی از حضور او وجود دارد، اما خود او دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: سختی‌ها و مشکلات زندگی برای افرادی که دل‌های لطیفی دارند، چندان عجیب نیست. زیرا تنها در صورت نیاز و در شرایط خاص است که احساسات و زخم‌های درونی آن‌ها ظاهر می‌شود، درست مانند اینکه گل‌های لطیف تنها زمانی آسیب می‌بینند که خارها به آن‌ها نزدیک شوند.

هوش مصنوعی: من چنان از سرنوشت خود دور افتاده‌ام که سایه‌ی یارم برایم همچون دیو به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: آسمان نمی‌تواند ظلم من را انکار کند، چون کسی که زردروی است نمی‌تواند به وجود خود بی‌اعتنایی کند.

هوش مصنوعی: همواره از آسمان هزاران زیبایی و شکوهم را دارم، اما هرگز نمی‌توانم حتی یکی از آنها را به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: این بیان می‌گوید که چگونه ممکن است کسی احساس نارضایتی و شکایت خود را بیان کند، در حالی که از شرم و ننگ، توان گفتن آن را ندارد و سرمایت کلامش تحت تأثیر احساساتش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کافی است که از او شکایت کنم، زیرا باعث شد من از باغ بهشت و آرامش دور شوم.

هوش مصنوعی: فریب این دنیای فریبنده مثل گندم را نخور؛ زیرا مانند آدم که از بهشت بیرون رانده شد، من نیز با دل‌شکستگی و گریه از این دنیا جدا شدم.

هوش مصنوعی: از آنجایی که سرنوشتم به سختی دچار ذلت شده، به گونه‌ای در زمین افتاده‌ام که حتی غبارم به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: این دنیا تنها یک مکان زیبا نیست، بلکه دنیایی گسترده‌تر و فراتر از آن وجود دارد. بهشتی که در کنار این جهان قرار دارد، به مراتب بهتر و بزرگ‌تر از آنچه که در اینجا می‌بینیم، است.

هوش مصنوعی: زمانه به مانند جاده‌ای است که به سمت او می‌رود و آسمان نیز مانند سایه‌ای به دنبال اوست.

هوش مصنوعی: در یک مکان خاص از جهان، همه چیز به صورت هماهنگ و منظم به وجود آمده است، به طوری که از جهات مختلف می‌توان به آن نگاه کرد و تنوع و گوناگونی آن قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: این عبارت به تضادها و تفاوت‌های موجود در زندگی اشاره دارد. هر چیز در زندگی دارای دو جنبه است: لحظات پایین و بالا، چپ و راست. به نوعی، زندگی همیشه در حال تغییر و دگرگونی است و ما با این تضادها روبه‌رو هستیم.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده است که با وجود وسعت و بزرگی فضا، بینش و درک انسان آن‌قدر محدود است که تنها تصویری کوچک از جهان را می‌تواند ببیند و درک کند، به‌گونه‌ای که همانند یک تصویر که در چشم محدود می‌ماند.

هوش مصنوعی: همه چیزهایی که در جهان وجود دارند، در حال گردش و چرخش به دور یک مرکز هستند که همان دایرهٔ زمان و مکان است. این مطلب نشان می‌دهد که هر چیزی در جهان تحت تأثیر این چرخش‌ها قرار دارد و به نوعی در ارتباط با آن مرکز است.

هوش مصنوعی: من از زیبایی و خوبی هوای اینجا فقط می‌فهمم که یا بهار بهشت است یا بهشت بهار است.

هوش مصنوعی: این فرد به تنهایی در اوج آسمان قرار دارد و به چه اندازه می‌تواند از نزدیکی و همسایگی با دیگران سخن بگوید.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر تواضع و فروتنی، به طوری خمیده شده که نمایی زیبا از این مکان پربرکت و سرشار از نعمت‌ها را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در برابر او، آفتاب به لرزه درمی‌آید مانند کودکی که در برابر معلمش احساس ترس و نگرانی می‌کند.

هوش مصنوعی: در کنار روزنه، آفتاب چه اهمیتی دارد، وقتی که او (آفتاب) از دایره آسمان به زیبایی و ناز می‌زند و دایره آسمان از این نورها پر است.

هوش مصنوعی: چرا باید از ناز و خودنمایی چرخ گردون بگذرد، وقتی که به نیم‌خشت زر خود می‌نازد و از این قبیل بسیار دارد؟

هوش مصنوعی: اگرچه هشتمین آسمان و هزاران ستاره در عالم وجود ندارد، اما به خاطر زیبایی و نور طاق آن شخص، آرامش و قرار یافته‌ام.

هوش مصنوعی: در اطراف او نوشته‌ای از علم قضا و قدر وجود ندارد، اما حقیقتاً سرنوشتش بر دیوار عالم حک شده است.

هوش مصنوعی: این ساختمان هیچ‌گاه ممکن نمی‌شود، چون زمانه به گونه‌ای است که قابل اصلاح نیست و آسمان هم معمارش است.

هوش مصنوعی: آسمان به شکل او فروافتاده و تا همیشه به همین دلیل، او را به مقام بلندی رسانده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهند معنی واقعی او را به شکل و صورت درآورند، باید بدانند که جهات و مکان‌ها هیچ معیاری برای این کار ندارند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم معنی این بیت را به زبان ساده بیان کنیم، می‌توان گفت که گویا گروهی از متخصصان و دانشوران، شاید تنها در تصور و خیال خود، در تلاشند تا ابعاد و عمق معانی را کشف کنند. آن‌ها می‌کوشند تا پایه‌ای قوی برای کار خویش فراهم آورند، حتی اگر این کار به نظر دشوار یا ناممکن برسد. در واقع، این بیان از جستجو و کوشش برای درک مفاهیم عمیق و پیچیده حکایت دارد.

هوش مصنوعی: از برکات ظاهری و باطنی می‌توان دانست که یکی از درهای این عالم به بهشت و دیگری به بهار باز می‌شود.

هوش مصنوعی: در آنجا آسمان به خدمتگزاری تن می‌دهد و زمانه اعتراف می‌کند که به بندگی راضی است.

هوش مصنوعی: بله، چگونه می‌تواند زمانه‌اش به او قدردانی نکند؟ بله، چگونه می‌تواند آسمان در برابر او سپاسگزار نباشد؟

هوش مصنوعی: این بیت به گزارشی درباره مکان و مقام یک شخص بزرگ اشاره دارد. او به عنوان پادشاه جهان و زمان شناخته می‌شود و به عنوان کسی که به همه سنین، بزرگ‌ترها و کوچک‌ترها، توجه و حمایت می‌کند، معرفی می‌گردد. به طور کلی، این متن نمایانگر مقام والای او و نقش مهمش در زندگی مردم است.

هوش مصنوعی: سرور و بزرگ‌مرد دو جهان، امامی برای جن و انسان است که هم در زمین و هم در چهره‌اش در روز و شب مورد رضایت و پسند است.

هوش مصنوعی: امام هشتم، علی بن موسی الرضا، آنچنان مقام و بزرگی دارد که خاک در حرمش، چونان سرمه‌ای برای چشمان بینا به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: تبسم او نشان‌دهنده‌ی لطف و مهربانی است و چین بر ابروی او نشان از خشم و ناراحتی. یکی بهار را تداعی می‌کند و دیگری خزان را.

هوش مصنوعی: به خاطر عدالت او، همه در برابر فتنه‌ای که به وجود آمده، به خواب نرفته‌اند و نتوانسته‌اند از حالتی گیج و خمار بیدار شوند.

هوش مصنوعی: به قدری از زمانه‌ی خوش عهد او آسوده خاطر بود که دلش اجازه نداد از خواب خوش بیدار شود.

هوش مصنوعی: در نزد او، نور خورشید به خاطر رفت و آمدش متوقف شده و فقط به یاد اوست که زیارت را تکرار می‌کند.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که ابرها بر افرازند و باران می‌بارد، گرد و غباری که از حرکت زایران در زمین برمی‌خیزد، بر چهره آسمان نشسته و چرخ آسمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: بله، گرد و غبار در درخت نشانی از طراوت دارد، چون باران رحمت از آن سرچشمه می‌گیرد و زمین را خیس و سرسبز می‌کند.

هوش مصنوعی: محاسبان دانا وقتی به کار بخشش او می‌رسند، تعداد زیادی را نمی‌شمارند و محدودیتی برای آن نمی‌دانند.

هوش مصنوعی: مردی که والایی و ارزشش خیلی زیاد است، از تخت و مقامش که در دنیا به آن تکیه دارد، شرمنده است.

هوش مصنوعی: شاهی که مقام و منزلتش به عرش برسد، تکبری دارد که عاشق دیدار او به بهشت تشبیه می‌شود.

هوش مصنوعی: در سطح چرخ نهم، نور و روشنی که از زیر تختش می‌تابد، واضح‌تر و روشن‌تر از شعله آتش در بالای کوه است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که اگر برای زمانه مالیات بگیرد، تمامی گنجینه‌های کوه‌ها و دریاها را خالی می‌کند.

هوش مصنوعی: انتقاد به سختی‌های زندگی، مانند این است که زمانه را به آرامی و نرمی در دست می‌گیریم و صاف و هموار نشان می‌دهیم.

هوش مصنوعی: اگر به او فرمان دهد که به گذشته برگردد، باید از این سال عبور کند و در جا نایستد.

هوش مصنوعی: وقتی یکی از دوستانش در کنار او نشست، دیگری بلند شد. دو بنده در کنار هم هستند، یکی سیاه و دیگری سفید، مانند شب و روز.

هوش مصنوعی: در کنار خانه‌اش دو خدمتکار هستند، یکی با پوست سیاه از حبشه و دیگری با پوست سفید از تاتار.

هوش مصنوعی: فلک نمی‌تواند خود را از بندگی و خدمت به خدا آزاد کند، چرا که این قید و بند مانند طوقی نقره‌ای به گردن او افتاده است.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که شخصی به خاطر اینکه ناخواسته موجب ناراحتی و آزار شخص دیگری شده است، احساس عذاب وجدان می‌کند. او به نوعی خود را مقصر می‌داند، زیرا حوادثی که خارج از کنترل او بوده، سبب بروز مشکلاتی برای دیگران شده است.

هوش مصنوعی: در زمان بهار، بوی خوشی در فضا پراکنده است که شادابی و زیبایی به دنیا می‌بخشد، به گونه‌ای که آسمان به عطر و بوی گلاب مانند عطاران معطر شده است.

هوش مصنوعی: اگر نسیم بهاری از کنار گل‌ها و یاسمن‌ها بگذرد، بوی خوش آن گل‌ها را به مشام می‌آورد و انعکاس زیبایی بهار را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: اگر سرزمینش آب و هوای مناسبی پیدا کند، باغی پر از گل به وجود می‌آید و مانند غنچه‌ای که به زیبایی شکوفا می‌شود، زندگی و زیبایی در آن جاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: بوی زلف محبوبان به قدری جذاب است که دیگران را به خود جذب می‌کند و زیبایی طره‌های سنبل (گل) به قدری زیباست که در بین گل‌ها حس حسادت را برمی‌انگیزد.

هوش مصنوعی: بهار که می‌رسد، صدای خوشی و شادی در فضا پخش می‌شود و درخت چنار که نماد زیبایی است، با گل‌ها و برگ‌های تازه‌اش دوباره زنده و سرزنده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر لطافت و نرمی او بر روی چمن تجمع کند، به خاطر نازش گل‌ها نیز دچار زحمت و عذابی می‌شوند.

هوش مصنوعی: به دلیل عدم اجازه و منع ابدی، او همچنان در اطراف دختر شیشه‌ای مانند دیواری می‌چرخد.

هوش مصنوعی: زمانی که با فرمان سردی برخورد می‌کنی و آتش شعله‌ور می‌شود، ترس آن باعث می‌شود که خون نغمه در رگ تار خشک شود.

هوش مصنوعی: اگر در فضای علم و دانش، نَفَس و جوش و خروش ایجاد شود، خیال‌ها و تصورات دنیای مادی و معنوی به راحتی کنار گذاشته می‌شوند و بی‌اهمیت می‌گردند.

هوش مصنوعی: با دقت و توجه می‌توان در یک نگاه حال امروز را مشاهده کرد، همان‌طور که در یک تقویم روزها را مشاهده می‌کنیم.

هوش مصنوعی: نگاه گسترده و عمیق او از آغاز خلقت، به بررسی و مطالعه رازهای جاودانی و بی‌پایان می‌پردازد.

هوش مصنوعی: جایی که او قرار دارد، جدا از دیگران است و فردی از افرادی است که در زمان حضور دارند. او بخشی از یک داستان بزرگتر است و در حقیقت یک خط از یک متن طولانی به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر دنیا به ما سخت بگذرد و دشمنی برای ما مشکل ایجاد کند، چه جای نگرانی است؟ مهم این است که در برابر بدی‌ها و چالش‌ها ایستادگی کنیم و خود را به سطحی پایین نرسانیم.

هوش مصنوعی: در یک قبیله، دشمنی با او وجود داشت، پس چه تعجبی دارد که خویشاوندی نزدیک در میان حالتی شاد و مستی و حالتی خواب‌آلود و خماری وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: دنیا به دشمن خود فرصتی می‌دهد تا بتواند در تصمیم‌گیری‌هایش اختیار داشته باشد، همان‌طور که به کافران نیز فرصتی می‌دهد تا به قدرت خود ادامه دهند.

هوش مصنوعی: پشیمانی بیشتر از زمانی که فرصت وجود دارد، سراغ فرد می‌آید؛ چرا که فردی که مست است، به اندازه‌ی محتاجی که دارد، همواره در حال کشیدن ناتوانی خود است.

هوش مصنوعی: ولایت مانند یک کشتی است که گروه گروه اندیشه‌ها را از عمق حیرت و سردرگمی نجات می‌دهد و به ساحل امن می‌رساند.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که به اعتقادات خود پایبندند و این اعتقاد برایشان مانند یک دژ و حصار عمل می‌کند، از تردید و Doubt محافظت می‌شوند، مانند سنگرهایی در برابر موریانه‌ها که به آرامی همه چیز را خراب می‌کنند.

هوش مصنوعی: عقل و هوش من در آغاز کار دچار سهل‌انگاری شد و قرار بر این گذاشت که در مورد عشق، تو را مدح و ستایش کنم و این ستایش را تکرار کنم.