هوش مصنوعی: بهار رنگ و جاذبه چمن را به گونه‌ای در خود جای داده که هیچ ترسی از خزان و پژمردگی ندارد و شکستی در این زیبایی حس نمی‌شود.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی بر روی سفره‌ی رنگین دشت می‌وزد و از بین امواج نرم و مخملی سبزه‌ها، نشانه‌ای به جا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اکنون که یوسف به محبوبی در سرزمین مصر تبدیل شده، زمانه نیز مانند زلیخا دوباره جوان و سرزنده شده است.

هوش مصنوعی: در باغ، از نگاه یک برگ غنچه گل، هزاران شگفتی و راز در خود نهفته است.

هوش مصنوعی: شاخ گل که به خون آغشته شده، بر روی چوبی است؛ آیا از خون سیاوش، بهایی یا انتقامی گرفته نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: انسانی که دارای روح لطیف و نیکو است، هرگز نمی‌تواند از زیبایی‌های زندگی محروم بماند، حتی اگر در شرایط سختی قرار گیرد. او مانند آب روان است که با هر سختی، راه خود را پیدا می‌کند و از موانع عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: هوا به قدری مرطوب است که ابرها بدون هیچ تلاشی در آسمان گسترده می‌شوند و باران نازل می‌شود.

هوش مصنوعی: از زیبایی و نعمت‌های چمن تعجبی نیست که اگر دلنشین شود، مانند غنچه درخشان و جذاب خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر لطافت و ظرافتش، همچون نم باران، وجود او در ترکیب اجزای زیبای گلزار به کار رفته است.

هوش مصنوعی: از قطرات شبنم که بر روی گل نشسته، نشانه‌ای باقی مانده است، درست مانند رد دندانی که بر لب زیبایی‌ها می‌نشیند.

هوش مصنوعی: به احتیاط وارد چمن شو که مبادا حرکات ناگهانی موجب شکستن شاخه‌های درختان شود.

هوش مصنوعی: دل باغبان از مشکلات و شکست‌ها مانند شاخۀ درخت است. جمع کنید و مراقب باشید که بهار به پایان رسیده و به نوعی طبیعت در حال تغییر و نیروی ابرها در حال مومیایی شدن است.

هوش مصنوعی: به خاطر لطافت و زیبایی اجزای باغ، به نظر می‌رسد که آنها به اندازه‌ای نازک و ظریف شده‌اند که مثل عطر گل‌ها از دیدگان پنهان می‌شوند.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این است که با معجزه‌ای شگفت‌انگیز، روح و زندگی به مردگان بازمی‌گردد، مانند دمیدن روح مسیح در انسان‌ها. در واقع، اشاره به زنده شدن دوباره و احیای دوباره دارد، گویی که گیاهان در دل خاک جان می‌گیرند و به زندگی برمی‌گردند.

هوش مصنوعی: از فراوانی استعداد جای تعجب نیست، زیرا به مانند شکوفه‌ای است که از میان برگ‌ها بیشتر نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: به دلیل رطوبت موجود در اشیا، انتظار نداریم که وقتی باد صبا می‌وزد، جسمی مثل تیر کمان انعطاف‌پذیر شود و خم گردد.

هوش مصنوعی: ورق به خاطر رطوبت زیاد، حالت و نقش خود را از دست داده و مانند نقشی که بر روی آب جاری می‌ماند، نمی‌تواند ثابت بماند.

هوش مصنوعی: در باغ، به دلیل رطوبت زیاد هوا، آتش به مانند طلا آب شده و شعله‌ور می‌شود، بنابراین جای تعجب نیست.

هوش مصنوعی: در این زمان که همه چیز به یکدست و همگون شده است، دیگر چه اشکالی دارد اگر پروانه‌ها از شعله‌ها تاثیر بپذیرند و آسیب ببینند؟ در واقع، حتی با وجود اختلافات طبیعی مانند آتش و آب، این یکرنگی مانع از آسیب‌دیدگی آنها نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر در این بهار، آتش نمرود وجود داشت، دیگر این معجزه نبود و تنها بوی خوش ریحان را حس می‌کردی.

هوش مصنوعی: در وسط آتش، یاد اور تازه‌ای از دودی به وجود آمده است که مانند سرو در باغ می‌درخشد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه گل‌ها از هر خار و خاری سر بر می‌آورند، جای شگفتی نیست اگر اشک‌های من هم مانند گل، از چشمانم جاری شود.

هوش مصنوعی: از نبودن دوستی، کسی ناراحت نمی‌شود، زیرا سایه یک شخص از لطافت و نسیم باد صبا جان می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از بخار روی آینه، سبز‌رنگی بر آن نشسته که می‌تواند تصویر یک نفر را در خود پنهان کند.

هوش مصنوعی: در صبح زود، آتش چقماق نتوانست جرقه‌ای بزند و طبعاً بارانی هم نبارید، چون ابرها سوخته و خسته بودند.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانیم مانند نوح در کشتی سفر کنیم تا در چمنزار موج شبنم باغ را به طوفان تبدیل کند؟

هوش مصنوعی: عطر گل به مشامِ کسی که در قفس است می‌رسد، حتی اگر او در شرایط سخت و تلخی باشد.

هوش مصنوعی: سخن از شادی و زیبایی گل است که چهره‌ای شاداب دارد، اما در عین حال غم و اندوه را به باد می‌سپارد. همچنین، شبنم‌هایی که بر برگ‌ها نشسته‌اند، نشانه‌ای از غم را با خود به آب جاری می‌برد.

هوش مصنوعی: به خاطر شادی و شوق زود باز شدن گل، به راحتی از پای خود فاصله می‌گیرد و از مرحله غنچه‌ای خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: از باران، زمین بهره‌مند می‌شود و سینه‌ی دشت از وجود ابرها خوشحال است، یا این که زمین به خاطر رشد و نمو، دست و reins را به سمت ابرها دراز می‌کند.

هوش مصنوعی: به گل غنچه نگاه می‌کنم و در دل غم دارم که چرا این گل به دل‌مشغولی‌های بیهوده پرداخته و سعی کرده خود را در دنیای مادی گم کند، در حالی که زیبایی‌اش در سادگی‌اش است.

هوش مصنوعی: من یاد دارم که چگونه می‌توان در دل درد و غم را پنهان کرد، در حالی که همیشه لبخند بر لب دارم، حتی وقتی که قلبم به هزار تکه تقسیم شده است.

هوش مصنوعی: نسیم به طرفی می‌وزد که نشانه‌ای از عشق و شیدایی دارد و می‌گوید به گل من برسان که در اسارت عشق گرفتار است.

هوش مصنوعی: چمن به بلبلان اجازه نمی‌دهد که در حریق مستی ناله کنند. این فضا پر از شادی و سرور است و نباید تحت تاثیر غم قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: بلبل مست از چمن بویی گرفته و در وجودش میل به پرواز و گشت و گذار در جهان قوت یافته است.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای را بدون زحمت و انتظار پاداش، آزاد کنند، مانند کمان می‌شود که تیرش به سمت آسمان پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که صدای ناله‌ی بلبل را شنیده، می‌فهمد که چرا گلی که در جیبش بوده، پاره شده و به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: در این بهار، بلبل در قفس به صورت اسیر و گرفتارشده صدای خود را فقط به ستایش پادشاه اختصاص داده و چیزی جز مدح او نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر پادشاهی یا حاکمی برای حکومت خود به میدان عمل بپردازد، حتی اگر زمان به طول بیاید، هیچ‌گاه نمی‌تواند به اندازه عظمتی که او دارد، به او نرسد.

هوش مصنوعی: پادشاهی که قدرتش را اندازه‌گیری کنند، فقط به اندازه‌ی فضایی که می‌تواند بگسترد، ارزش دارد و چیزی بیشتر نیست.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت خوب کسی بر او سایه افکند، او نیز به زیر سایه کسی خواهد رفت که دارای قدرت و نفوذ زیادی است و چهره‌اش در جوانب مختلف زندگی پنهان است.

هوش مصنوعی: امام مشرق و مغرب که نور خورشید او بود، چونان ذره‌ای در حرکت و جنبش به دور نور محبت او می‌چرخید.

هوش مصنوعی: محمد بن علی باقرالعلوم شخصی است که علم او به حدی بالا و برجسته است که مانند ستونی برای این بنا عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر علم و دانایی بر معنی واقعی خود آشکار شود، تمام دانش‌ها و علوم دنیا به مانند گرد و غبار در آینه‌ای می‌شوند که فقط تصویر زودگذر و ناپایداری از حقیقت را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هیچ کسی مانند او وجود ندارد؛ اگر از جهان مادی جدا باشد، مانند خورشید است و اگر به شکل مادی درآید، همانند قرآن خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر دانش او را کنار بگذارد، حکمت یونان هم در نهایت از بین خواهد رفت و به مانند گردی در باد پراکنده خواهد شد.

هوش مصنوعی: از آغاز، او روح خود را از فضیلت و برکت سفره‌اش دریافت کرده و تا ابد جانش را تغذیه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سایه‌اش لباسش را به دوش بگیرد، نور خورشید به حدی می‌رسد که در این عالم، شب و روز به یکسان می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر او شانه‌هایش را به سمت آسمان گسترش دهد، به خاطر نقص قامتش، دامن را به پا خواهد کشید.

هوش مصنوعی: اگر وجود انسان به وسیله عدم آسیب نبیند، این به خاطر حفظ و نگهداری است، و اگر یک بار دیگر به دور عالم بگردد، دیگر اثری از عدم نخواهد بود.

هوش مصنوعی: کشور او آن‌قدر وسیع و گسترده است که به اندازه هفت اقلیم را در بر می‌گیرد و قصرش به اندازه‌ای بزرگ و باشکوه است که مانند یک غرفه‌ است، نه فقط یک ایوان ساده.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف دنیای وسیع و پر از زیبایی اشاره دارد. شاعر از طریق تصویرسازی، آسمان و زمین را به هم متصل می‌کند و به تحولات روز و شب و همچنین به زحمات کسانی که در این دنیا تلاش می‌کنند، اشاره می‌کند. به‌طور کلی، این متن احساس عمق و گستردگی زندگی را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: هنگامی که خدمتگزاران حیاط خانه‌اش را جارو می‌زنند، همه پرندگان در اطرافش پرواز می‌کنند.

هوش مصنوعی: به جایی نزدیک نشو که عظمت او در آن نمودار است، چرا که اینجا دنیای مکان و زیر سلطه زمان است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر از هر سو به موضوعی توجهی شود و آن را بررسی کنیم، ممکن است به نتایجی عجیب و غریب برسیم که شاید در ابتدا برایمان غیر ممکن به نظر بیاید. اگر این نوع بررسی‌ها به دقت صورت گیرد، می‌تواند به درک بهتری از امکانات موجود کمک کند.

هوش مصنوعی: هرگز فلک نمی‌تواند به عظمت و جلال او نزدیک شود، حتی اگر به مدت هزار سال تلاش کند و مانند دیوی در حال زاری و ناله باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که درک واقعی عظمت و جلال خداوند فراتر از توانایی‌های انسان است و هر نوع تصوری که از او داشته باشیم، ممکن است نادرست یا سطحی باشد. به عبارت دیگر، انسان نمی‌تواند به طور کامل و دقیقی به عمق و زیبایی جلال الهی پی ببرد و هرگونه گمانی که داشته باشد، احتمالاً باطل خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی در دریای کمال غرق شود، مانند موجی از وهم و خیال به حرکت درمی‌آید، اما هنوز هم به ساحل نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: عدد هرچند که درست و صحیح است، اما همواره بی‌پایان و نامحدود است و وقتی که آن را به نیم تقسیم کنیم، به هیچ‌وجه به مرز و حد مشخصی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر قرار بود که فقط برای دادن نعمت‌ها و ثروت‌ها باشد، دریا هرگز جواهرات و طلا پیدا نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: اما چه نیکی‌ای در این کان و دریا وجود دارد، که دستی می‌تواند خاک را به اکسیر تبدیل کند و سنگ را به مرجان برساند.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از نعمت‌های خداوند بهره‌مند شود، اما با حرص و امتحان کردن از دیگران پر شود، به یقین عطای او کم نخواهد بود. در واقع، توانایی و بخشش خداوند به هیچ وجه محدود نیست؛ اگر کسی نخواهد از رحمت او بهره‌مند شود، این مسأله نشانه‌ای از کاستی نیست.

هوش مصنوعی: اگر ابر از دست‌هایت بالا رود، مانند دامن آسمان، دنیا از بارش باران پر خواهد شد.

هوش مصنوعی: محیط و فضای اطراف او از تنش‌ها و زیبایی‌های دربارش آگاه است و همچون آسمان، دامن خود را به دور او می‌چرخاند.

هوش مصنوعی: بخشش و نعمت‌های او تنها به جواهرات و ثروت‌های دنیوی محدود نمی‌شود. در واقع، آنچه که او به انسان‌ها می‌دهد، از ارزش بیشتری برخوردار است و همچون یک گنجینه ارزشمند در عمق زمین است، در حالی که جواهرات و ثروت‌های مادی فقط در سطح هستند و در نهایت به خاک و فراموشی می‌رسند.

هوش مصنوعی: همه لذتها و خوشی‌های روح و زندگی از بخشش‌های بی‌پایان دریای دانش او نشأت می‌گیرد و برای همیشه ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: تو به زیبایی‌ات مانند گل خاص و بی‌نظیری هستی که در میان دیگران می‌درخشی، همچون شاخه‌ای از گل که در باغ به تماشا درآمده و برتری و زیبایی‌اش را به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: با توجه به ظرفیت و توانایی هر فرد، بار و مسئولیت‌های زندگی به اندازه‌ای که باید باشد، تقسیم شده است. خداوند به هر شخص متناسب با جایگاه و مرتبه‌اش، وظایفی داده است.

هوش مصنوعی: شخصی به خاطر ویژگی‌های برجسته و بی‌نظیر خود از دیگران متمایز است و در کنار این افتخارات، خصوصیات خوبی دارد که او را در جمع جهانیان خاص و متفاوت می‌سازد.

هوش مصنوعی: بهار زیبایی و عدل تو اگر بر چمن‌ها سایه بیفکند، رنگ آن را پاییز نمی‌تواند تغییر دهد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم محبت تو در باغی بوزد، شکوفه‌ها از شاخ و برگ درختان با شادی و سرور به دنیا می‌آیند.

هوش مصنوعی: گرد و غباری که در راه تو وجود دارد، با چشم بصیرت دیده می‌شود؛ همان‌طور که ماه در شب تاریک، نور می‌افشاند.

هوش مصنوعی: در سایه تو، خورشید چگونه می‌تواند خود را نشان دهد! هیچ‌کس نمی‌تواند حرارت شعله را با دود اشتباه بگیرد.

هوش مصنوعی: بین نظر تو و نور خورشید تفاوتی وجود دارد که مانند تفاوت بین علم و مشاهده است.

هوش مصنوعی: همه موجودات دنیا، از نعمت‌ها و روزی‌های تو بهره‌مند می‌شوند و همچون آب که برای گل‌ها و گیاهان جاری است، به تو هم می‌رسند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، کسانی که از روی اطاعت و بندگی خداوند زندگی کرده‌اند، از دیگران باشکوه‌تر و پاک‌تر به نظر می‌آیند. در حالی که عاصیان و گناهکاران، با دستان خود به گناه آغشته شده‌اند و ضعف‌هایشان نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: عبادت و بندگی هزار ساله نتوانسته است مخالفان تو را از رحمت و بخشش دور کند.

هوش مصنوعی: تمام عمر را در یک سجده بندگی به سر می‌گذارند، اما بدون رضایت تو، سر به زیر می‌آورند و به کار خود ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: بدی و کینه در دل دشمنان هیچ‌گاه با عمل خوب از بین نمی‌رود؛ زیرا سرنوشت کسی تغییر نمی‌کند که در مسیر طبیعی و روان زندگی قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: تو به خاطر عقل و استدلالت شایسته قرارگیری در مقام رهبری هستی، و برای امامت به دلیل دلایل و برهان‌هایت سزاواری.

هوش مصنوعی: تو همان کسی هستی که جابر انصاری از زبان پیامبر پس از سال‌ها به یاد تو سلام فرستاد.

هوش مصنوعی: تو کمتر از روح عیسی مریم نیستی و دست تو از آستین موسی عمران کمتر نیست. یعنی تو نیز از مقام بلندی برخورداری و در درخشانی و ارزش، با این بزرگواران قابل قیاس هستی.

هوش مصنوعی: وقتی که قدرت و اعجاز نمایان شود، تفاوتی نمی‌کند که آن ناشی از عصای حضرت موسی باشد یا چوب یک شبان.

هوش مصنوعی: اگر چوب به دست موسی توانست به اژدها تبدیل شود، پس به فرمان تو نیز می‌تواند موی بدن دشمن مانند مار به تنش بریزد.

هوش مصنوعی: اگر کسی تو را آن‌طور که هستی نشناسد و از نقص‌های وجودی‌ات آگاه نباشد، نباید از این موضوع نگران باشی.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی قادر به دیدن نور نیست، مانند فرد کور، هرگز نمی‌تواند به زیبایی و روشنایی آفتاب دست یابد؛ بنابراین نقص او باعث نمی‌شود نور و درخشانی آفتاب کمتر شود.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ، کسی که نمی‌تواند مقام تو را به درستی توصیف کند، نه به عقل و نه به کلام.

هوش مصنوعی: باید تو را به اندازه‌ای که می‌شناسم ستایش کنم، اما نمی‌توانم تو را آن‌طور که هستی بشناسم.

هوش مصنوعی: حواس ظاهری و باطن انسان در مقایسه با زیبایی و جذبه تو چه معنایی دارند؟ چشمان خفاش، که به نور حساس نیستند، نمی‌توانند با درخشش و روشنی تو مقابله کنند.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که عقل مجرد و تفکری خالص نمی‌تواند زیبایی و نورانیّت روح را با چشم مادی ببیند، زیرا آنچه که در نظر است فراتر از محدودیت‌های ظاهری و دنیوی است. در واقع، فهم عمیق و واقعی تنها با چشم دل ممکن است و نه با چشم‌های فیزیکی.

هوش مصنوعی: اما تو را نمی‌توان با عقل توصیف کرد، زیرا در دیدارت عقل در شگفت می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر تو را ندیده باشد، چه می‌تواند بگوید؟ و زمانی که تو را ببیند، چه حرفی برای گفتن دارد؟ زیرا آنچه باید گفت، نمی‌توان با کلمات بیان کرد؛ این موضوع تنها از روی تجربه و احساس درونی قابل درک است.

هوش مصنوعی: من از دانش و فضلت باخبرم، اما چه فایده‌ای دارد؟ دعا می‌کنم که تو را به‌طور واقعی ببینم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه هیچ دستاوردی جز خطاها و اشتباهات ندارم، و حتی مایه‌ای برای ارزشمند بودن ندارم، اما باز هم این حقایق را می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: محصول دانش من هیچ ارزشی ندارد جز اینکه کارهایم را به تجارت تبدیل کنم و نتیجه‌اش فقط زیان باشد.

هوش مصنوعی: من فقط به خاطر محبت تو این کار را می‌کنم و نیازی به چیزی بیشتر نیست. شناخت و فهم من از حقیقت، همین عشق تو را برایم کافی می‌سازد.

هوش مصنوعی: امید من به لطف و کرمت است، چه کاری بهتر از این برای من وجود دارد که سود تو فراهم شود، دیگر چه غمی از ضرر می‌تواند مرا ناراحت کند؟

هوش مصنوعی: سخن گفتن و گفتگو کردن به خوبی و زیبایی، ویژگی منحصر به فرد انسان است که او را از دیگر حیوانات متمایز می‌کند.

هوش مصنوعی: دشمن تو مانند حیوانی است که قادر به صحبت نیست، اما پیروان تو همیشه پرانرژی و با زبان گرم درباره تو سخن می‌گویند.

هوش مصنوعی: دوستی‌های واقعی باید به وضوح از دشمنی‌ها متمایز شوند، به‌طوری که به‌سختی اشتباه گرفته شوند، مانند تفاوتی که بین مروارید و مرجان در یک ردیف دوستی وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که پسر پدر را از یاد می‌برد، باید به یاد خود بیفتد و هرگز نعمت‌هایی که از فیاض (خدا) به او رسیده است را فراموش نکند.