هوش مصنوعی: سپاس خدا را که هیچ ارتباطی با سرنوشت و تقدیر من ندارم و در دل من از هر دو جهان حتی یک ذره غم و دغدغه نیست.

هوش مصنوعی: من فردی هستم که با شجاعت به دنیا پا گذاشته‌ام و دیگر به خاطر غم و اندوه‌های آسمانی و مشکلات زندگی درونم ناراحت نیستم.

هوش مصنوعی: من به خاطر ویژگی‌های درونیم به هیچ چیز در دنیا وابسته نیستم، زیرا در وجودم آسمان و زمین به یک اندازه ارزش و اعتبار ندارند.

هوش مصنوعی: افتخار من این است که در تمام جهان، تنها به درگاه خداوند روی نیاز خود می‌آورم و به هیچ کس دیگر نیازی ندارم.

هوش مصنوعی: غیر از مکان نیاز و درخواست که به عنوان منبع رحمت و لطف بی‌نهایت شناخته می‌شود، من دیگر به هیچ در و درگاهی امیدی ندارم.

هوش مصنوعی: هر کسی که برای حسد و عداوت به من آسیب می‌زند، در واقع این مسأله به من از سوی خداوند داده شده و من نمی‌توانم برای آن کاری بکنم.

هوش مصنوعی: چرخ زمان مرا زیر فشار نگذار، چرا که امیدوارم روح من در این دنیا ضعیف و خوار نشود.

هوش مصنوعی: خورشید چه جلوه‌ای در نظر ما دارد، اما یاقوت چه فایده‌ای برای ما ندارد و داروی ما را به هیچ کار نمی‌آید.

هوش مصنوعی: ای آسمان، نگران نباش که ما از این مشکلات بیش از این نمی‌خواهیم. سایه‌ات کهنه و ناپایدار است و همیشه نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: من جواهر باارزشی هستم که از آسمان و طبیعت متمایزترم و سرشت من از جنس این هفت عنصر نیست.

هوش مصنوعی: لباس ساده و عاری از هر گونه تزیین برای من زیباتر است، زیرا ظاهر بی‌روح و جان خسته من ارزش و اعتباری ندارد.

هوش مصنوعی: ما همانند یک تصویر هستیم و ماده یا جسم، نقشی در این میان ندارد. ماده فقط وظیفه‌ای چون پرده‌ای برای نمایش ما دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه چنان از وضعیت جهان خسته و دلزده‌ام، گویا دیگر هیچ جایی به جز خانه‌ام که پر از زهر مار است، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در دوری از خانه و دیار خود، به شدت احساس حقارت و ذلت می‌کنم، در حالی که در جایی دیگر، کسی هرگز در سرزمین خود اینگونه درمانده و بیچاره نیست.

هوش مصنوعی: زندان جسم باعث شده که وجود من رنجور و اندوهگین شود، اما اگر خوب دقت کنی، در دنیای خود کسی مانند من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به حالتی که من دارم، توجه نکن. چون عشق باعث عزت و ارزش من شده است. هر کسی که عشق را محترم بشمارد، هرگز خوار و بی‌ارزش نیست.

هوش مصنوعی: عشق من را به دو حالت تقسیم کرد: از یک سو ترس و از سوی دیگر امید. هیچ چیز دیگری در این دنیا برای من به اهمیت دل من نیست.

هوش مصنوعی: من از جایی که وجودی نداشتم به حالت وجود رسیده‌ام و متاسفانه این احساس عمیق برای همه قابل درک نیست.

هوش مصنوعی: از عشق، ارزش و حقیقت وجود خود را به دست آور، زیرا این ارزش دروغین نمی‌تواند به تو اعتبار بخشد.

هوش مصنوعی: وجود تو شبیه یک سیم ضایع است، از خودت دورش کن، چون در اینجا هیچ چیزی به جز واقعیت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دل خود را در این دنیا درگیر نکن، زیرا این جریان شدید زندگی را جز با فدا کردن جان خود نمی‌توان رد کرد.

هوش مصنوعی: کم درباره زمین صحبت کن و خلاقیت و ایده‌های بزرگ را در آسمان جستجو کن. ملاف در حال حرکت و تلاش است و هیچ سکونی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این یک تصویر از حالتی است که در آن گرد و غباری به زمین نشسته و نتیجه‌ای جز تیرگی و ناخوشی از آن حاصل نمی‌شود. به عبارتی، وقتی که شرایط نا مساعد است، نمی‌توان انتظار روشنی و امیدواری داشت.

هوش مصنوعی: در کوچه‌ای که بادی نمی‌وزد و هیچ نشانه‌ای از حرکت نیست، فقط غبار دنیای پیرامون به چشم می‌خورد، اما هیچ کسی برای عبور وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر چند در این دنیا افراد زیادی وجود دارند، اما من به کار مشغول شده‌ام و پیشرفت می‌کنم؛ چرا که در میان همه‌ی این‌ها، مرد کار دیگری یافت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر فردی نادان باشد، یک نسیم می‌تواند برای او بار سنگینی به حساب بیاید، اما فرد دانا مانند کوهی است که هیچ باری را تحمل نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در زندگی خود به مسائل و ناملایمات کوچک اهمیت ندهید، زیرا مانند سیل، بالا و پایین شدن‌ها بر آن تأثیری ندارد و نمی‌تواند آن را متوقف کند.

هوش مصنوعی: امید و آرزوهای طولانی را کنار بگذار و به آرامی بنشین، زیرا این کار همچون دریایی بی‌پایان است که به هیچ جایی ختم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ای جز تعلق به رضایت دوست، پایدار نیست و هر تلاشی که به غیر از این باشد، محکمی ندارد.

هوش مصنوعی: از ناملایمات و سختی‌ها به جایگاه بلندی دست یافته‌ام، اما این موفقیت بر اساس ضعف و پستی من نیست.

هوش مصنوعی: من به خاطر اینکه تو به دلایل مختلف از من چیزی طلب کرده‌ای، احساس شرم نمی‌کنم و برای تو هم عیبی ندارد که از من درخواست کنی.

هوش مصنوعی: در دل خود غم و اندوه را با طعمی شیرین می‌بینم و با وجود جراحات زیاد، تنها توانایی من خندیدن است.

هوش مصنوعی: در دل من، احساسات و دردهایی وجود دارد که مانند لاله‌هایی در کنار هم نشسته‌اند، اما این دردها برای دیگران مشخص نیستند.

هوش مصنوعی: بدون این‌که دردی بر دلم باشد، عشق مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده است، اما دلم تحت تأثیر حوادث آسمانی قرار ندارد.

هوش مصنوعی: ما بی‌سر و سامان و بدون نیازهای اولیه هستیم و آسمان چه زمانی می‌تواند دلی را که از رنج و درد سیراب نشده، تسکین بخشد؟ غم و اندوه ما غیرقابل تحمل است.

هوش مصنوعی: در هر نقطه از آسمان الهی، حرکت و جنبش وجود دارد و در دنیا، عشق نمی‌تواند آرام و بی‌سر و صدا باقی بماند.

هوش مصنوعی: اگر کمی صحبت کنم، سخن من از آسمان هم دلنشین‌تر خواهد بود؛ چرا که از نظر عقل، کلمات بیهوده و بی‌ارزش نیستند.

هوش مصنوعی: من هر کاری که انجام دهم، خوشایندتر از آن نیست که در مکانی باشم که خود سرنوشت و زمان آن را برپا نکرده است.

هوش مصنوعی: درگاه پادشاهی که بر تمام عالم تسلط دارد، جایی است که در آن حتی اگر آسمان هم بخواهد بی‌اجازه وارد شود، جایی برای ورود او نیست.

هوش مصنوعی: آن پادشاهی که در عرصه دین قرار دارد، به قدری بلندمرتبه و عزیز است که حتی خورشید نیز نمی‌تواند به مقام والای او نزدیک شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، به فردی اشاره شده که همچون پادشاهی بزرگ و بی‌نظیر است. او در نظر گوینده، بزرگترین و بهترین در میان همه سران و شخصیت‌هاست و هیچ‌کس دیگری در تاریخ به پای او نمی‌رسد. او به عنوان یک ولی و عابدی متمایز معرفی شده که در زمان خود، مقام و جایگاه ویژه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: دین نشانه‌ و میراث اوست، و او نیز یادگار دین است. زیرا اهل بیت، به جز او، نشانه‌ و یادگاری ندارند.

هوش مصنوعی: اگر بندگان خداوند را بشمارند، هیچ‌کس دیگر غیر از خداوندگار وجود ندارد.

هوش مصنوعی: حکم و فرمان او به قدری معتبر و نافذ است که حتی در برابر خداوند نیز تأثیرگذار نیست.

هوش مصنوعی: گروهی از عقل‌ها تحت تأثیر الهام و اشاره او قرار می‌گیرند، و هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها از روشنایی دل او بهره‌مندند و آسمان بدون او به جایی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در فضایی که یاد او آرامش‌بخش است، هیچ‌کس ناپاک نمی‌تواند به طور دائمی در آنجا باقی بماند.

هوش مصنوعی: در پیشگاه او که جهان تنها سایه‌ای از وجودش است، آسمان‌ها همچون پرده‌ای یک‌دست نیستند.

هوش مصنوعی: تمام موجودات و جهان در برابر او مانند کسانی هستند که پیاده حرکت می‌کنند، در حالی که هیچ کس به جز او نیست که سوار بر این عرصه باشد.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد با نفس، کسی همچون فیروز وجود ندارد که به این اندازه شجاع و قوی باشد. در تلاش برای کنترل نفس، هیچ کسی به پای او نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: صدای پیروزی بزرگ متعلق به مردی به نام اوست، هیچ کس در شکست خود مانند او مقاوم نیست.

هوش مصنوعی: تمام عالم مخلوق و تحت فرمان خداوند است و او همانند پادشاهی است که هیچ کار دیگری جز بندگی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر خاکی که به نسیم ریزش کرده است، در باغ و دشت دوباره رشد کند، دیگر نیازی به وزش باد بهاری نیست.

هوش مصنوعی: هر کجا که مردم او عطر خوشی از خود منتشر کنند، نیازی به جست‌وجوی عطر مشک نیست.

هوش مصنوعی: در هر جایی که سایه‌ای از دیوار بیفتد، بین گل‌ها و چمن‌ها دشمنی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: باغی که او در آن شکوفا شده است، در اطرافش هیچ نشانه‌ای از غنچه‌های بسته و ناراحت نیست.

هوش مصنوعی: در هر چهار فصل، بی‌نصیب نیست که خارهایی در مسیرش وجود دارد و اگرچه ممکن است گل‌ها به بار نرسانند، اما هنوز در حال شکفتن هستند.

هوش مصنوعی: هر لاله‌ای که در مسیر او قرار می‌گیرد، به خاطر حسرتی که به دل دارد، دل را می‌سوزاند و دردمند نیست.

هوش مصنوعی: در هر شرایطی که نور و خوشی به ما می‌رسد از نعمت و رحمت اوست، حتی اگر آتش لاله‌ای شعله‌ور شود، دل‌نگرانی و غمی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در زمان توتیایی، وقتی به مسیر او نگاه می‌کنیم، امیدی به زیبایی و خوشبختی نداریم.

هوش مصنوعی: در دل کسی که آتش عشق را در خود دارد، گل‌ها زیبایی و شادابی چمن را از دست نمی‌دهند و تحت تاثیر خاری در زمین قرار نمی‌گیرند.

هوش مصنوعی: اگر دل انسان بی‌مهر او باشد، حتی اگر تمام وجودش مانند غنچه گل زیبا و دل‌ربا باشد، در واقع هیچ ارزشی ندارد و فقط مانند پیکانی زخم‌زننده است که به سینه می‌نشیند.

هوش مصنوعی: هر جا که بخشش و سخاوت او حضور داشته باشد، جز اثرات مثبت و خیر، چیزی دیگری به جا نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر قطره‌ای از ابر به زمین بیفتد و در این میان گوهرها همچون قطره آب به نظر برسند، آن‌ها به هیچ عنوان مانند قطره‌های آب شفاف و درخشان نخواهند بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی در امتحان خود را به خطر بیندازد، دیگران نمی‌توانند او را در غم و اندوه دریا نجات دهند، زیرا او به قدری عمیق است که هیچ چیز نمی‌تواند او را متوقف کند.

هوش مصنوعی: هرچند که شخص مضطرب و نگران باشد و به سمت‌های مختلف برود، مانند موجی که در دریا حرکت می‌کند، اما در نهایت تا ابد نمی‌تواند از مسیر خودش دور شود.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به تصویرسازی زیبا و خاصی از موضوعی اشاره دارد. او می‌گوید که وقتی از نزدیکی به دریا و بودن در کنار آن نگاه می‌کنیم، فقط بخار و ردی از مروت و بزرگواری دیده می‌شود. به عبارتی دیگر، آنچه از بزرگواری و کرامت انسان‌ها باقی می‌ماند، در نهایت تنها نشانه‌ای از آن است که مثل بخار است و به سرعت از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی که در وفای به عهد و بخشش او نیست، جز به چشم دشمن نمی‌تواند به او نگاه کند؛ زیرا یک مشت خاک هم ارزش اعتبار ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که علم و دانش مانند ماه در دل انسان روشن شود، دیگر هیچ نگرانی از تاریکی‌های جهل و نادانی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تنها جایگاهی که می‌توان نامتناهی را در آن یافت، سینه اوست و هیچ جایی دیگر نمی‌تواند به اندازه او این مفهوم را در خود داشته باشد.

هوش مصنوعی: کوه استقامت و استواری را با خود دارد و سایه صبوری‌اش به اندازه‌ای بزرگ است که گناه زمین را تحت فشار نزار می‌آورد، زیرا در مسیرش وقار و آرامش حکم‌فرماست.

هوش مصنوعی: اگر آسمان به فکر عدالتش باشد، به خاطر ترس از دل‌شکستگان، دیگر نیازی به جنگ و نزاع ندارد.

هوش مصنوعی: عدالت او به گونه‌ای است که هرگز آینه وجود را تحت تأثیر کدورت و زشتی قرار نمی‌دهد و همیشه پاک و روشن باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: خوش‌رویی و مهربانی او به قدری لطیف و دلنشین است که هیچ تضادی میان زیبایی‌ها و دردها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این طور که محبت و دوستی از طرف دو نفر که برخلاف یکدیگر هستند شکل گرفته، امید و آرزو از دل عاشق نمی‌رود.

هوش مصنوعی: از تلاش و اراده‌ی بلند من، در حیرت و شگفتی هستم. اینکه به آسمان‌ها و افلاک شباهت پیدا کنم، برایم عیب نیست.

هوش مصنوعی: در محضر او، زمان به یک پا ایستاده و آسمان به خاطر خدمتش نفسش را حبس کرده است.

هوش مصنوعی: روزی قدر به قضا شکایت کرد و گفت با وجود حکمی که از شاه دارم، برای من هیچ کاری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: صدایی از روی قهر به او رسید و گفت: ای ساده دل، این موضوع حتی برای تو هم واضح نیست.

هوش مصنوعی: می‌دانی که این شخص کیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ در دنیا هیچ‌کس شبیه او از نظر قدرت و توانایی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر وجود او نبود، این کارخانه و همه چیزهایش در برابر خداوند بزرگ هیچ ارزشی نداشتند.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ی خلقت عالم، همانند ما و تو، به وجود او وابسته است و او بیهوده و اضافی نیست.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که فرزند پیامبر (ص)، در واقع برتری و عظمت خاصی دارد و بدون محبت و مهر او، هیچ چیزی در جهان پایدار نخواهد بود. به عبارت دیگر، عشق و محبت به او اساس و پایه‌ی دوام و حیات جهان است.

هوش مصنوعی: درک کن که رضا و خشنودی در پیروی از اوست، زیرا جز رضایت خداوند چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: اگر خدایان خشمگین شوند، چاره‌ای جز اطاعت نداریم و در آن صورت، هیچ تلاشی به کار نمی‌آید.

هوش مصنوعی: سلطانی که قدرتش به وجود او وابسته است، به جز خدا، هیچ کس را یارای مقابله با او نیست.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم با دشمنش گفتگو کنم وقتی که صحبت کردن با او آلودگی به همراه دارد؟ طبع سخن گو مانند طوطی نیست که از مردار تغذیه کند.

هوش مصنوعی: کسی به حرف‌های دشمن گوش نمی‌دهد، زیرا این مسیر شنیداری به اندازه‌ی سوراخ مار خطرناک نیست.

هوش مصنوعی: من شاهزاده‌ای هستم که ذاتم همچون عطر خوش عنبر است و جز بوی خوش خاک دربار تو از چیزی دیگر بهره‌مند نیستم.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو به‌گونه‌ای تمام وجود من را فرا گرفته که دل من به جز آتش عشق تو چیزی ندارد.

هوش مصنوعی: دل روشنی دارم که عشق تو مانند شعله‌ای بدون دود می‌سوزد. این شعله تنها مایه نور و روشنی است و آتش واقعی نیست.

هوش مصنوعی: نگرانی و دغدغه من درباره تو از کجا می‌آید و ستایش تو از کجا سرچشمه می‌گیرد، در دریای ستایش تو، عقل و درک ما جایی ندارند.

هوش مصنوعی: توصیف تو از چیزهایی که در دنیای خیال ساخته‌ای، فراتر از این جنسی است که از این الیاف و رشته‌ها درست شده است.

هوش مصنوعی: اما خوشحالم از اینکه دل من با فکر کردن به شغل تو آرامش پیدا می‌کند و جز این هیچ کار دیگری در خارج از این فکر برایم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تنها هم‌صحبت من در این دلدادگی، محبت توست و آرامش من جز از کلام یار به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: سرنوشت بی‌رحم ما را از خود دور کرد و دل ما از رحمی خالی است که تنها به لطف تو امیدوار است.

هوش مصنوعی: وقتی مهربانی تو به دعای آینده دوستان تبدیل شود، دیگر از ظلم و سختی‌های امروز نترسی.

هوش مصنوعی: می‌دانم که روز قیامت به جز نافرمانی تو، مانعی برای دریافت رحمت خداوند وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آفتاب روشنی می‌افشاند و دنیا در جریان است، این دنیا آرامش ندارد و همیشه در حال تغییر و حرکت است.

هوش مصنوعی: دوست تو همچون نوری است که دل را روشن می‌کند و باعث آرامش می‌شود. اما دشمن تو، بی‌قرار و ناآرام است و نمی‌تواند در سکون بماند.

هوش مصنوعی: خاک مسیر تو، زیبا و روشن کرده چشم فیاض را، تا اینکه از آسمان بر روی آینه‌اش جز غبار باقی نمانده است.