هوش مصنوعی: ای لعل (گوهرت) که به خاطر سخن نگفتن، مانند مروارید در دریاست، بر چهره‌ات شفافیت و نور وجود دارد که مانند نمک به خاطر لبخندت شیرین و خوشمزه شده است.

هوش مصنوعی: من تو را بیشتر از جانم دوست دارم، اما بختی ندارم که مانند تو به سادگی به خودم نزدیکت کنم.

هوش مصنوعی: هر بار که تصویر تو را در آینه می‌بینم، انگار که آینه مانند خورشید درخشان شده است.

هوش مصنوعی: در میان عاشقان که همگی به حال پریشان و بی‌سامان هستند، تنها کسی که به کمر او زلفی داده است، کیست؟

هوش مصنوعی: عشق تو فراتر از حائلی است که عقل می‌تواند ایجاد کند، هیچ‌کس نمی‌تواند در برابر قضا و قدر تو را محافظت کند.

هوش مصنوعی: از بین افرادی که بدبخت و پریشان هستند، تنها یک نشانه باقی مانده که آن هم خطی است که بر چهره تو افتاده و بیانگر سوختگی و درد در دل توست.

هوش مصنوعی: کسی به سمت تو آمده که دیده گلبرگ زیبایت از شرم، با قطرات شبنم خیس شده است.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک است و این اشک‌ها مانند دریا به هم پیوسته‌اند، گویی در این نگاه تر، طوفانی نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر شعله‌ای از آتش بلند شود، دود به وجود می‌آید و این دوزخ که به صورت پیچیده‌ای در آمده، از شررها و جرقه‌ها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: ویرانهٔ ما خبر از تعمیر و بازسازی داده که سیلی به دیوار و درهای آن افتاده است.

هوش مصنوعی: مردم به دنبال تماشای حقیقت و درک موضوعاتی هستند که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به دیده‌ها و بینش‌های آن‌ها راه پیدا کند.

هوش مصنوعی: من چشمانم را می‌بندم تا بتوانم زیبایی تو را بهتر ببینم و چهره‌ات را در ذهنم زیباتر مجسم کنم.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که اگر با تو ارتباط برقرار کنم، مانند قطره شبنمی شوم که به گل تازه و تر می‌افتد.

هوش مصنوعی: آیینه به خاطر دیدن تو گل‌های شگفت‌انگیزی را جمع‌آوری کرد. گل‌ها بر روی یکدیگر ریختند و در آغوش یکدیگر قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: آسمان به شکلی دیگر به دور من می‌چرخد، در حالی که در سحرگاه، آهی به یاد تو کشیدم.

هوش مصنوعی: خورشید جدیدی طلوع کرده که نشان‌دهنده داغی عمیق در دل من است؛ این داغی که ناشی از عشق توست و در درونم حس می‌شود.

هوش مصنوعی: درد و رنج من به اندازه‌ای است که در دل سنگی تو هیچ تأثیری نمی‌گذارد. این ناله‌ای که من دارم، به خاطر شدت غم و اندوه من است و بی‌فایده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: درباره زیبایی چشم‌ها و موهای تو سخن می‌گوید. به گونه‌ای که زیبایی چشمانت مانند هجوم تاتارها و زیبایی زلف‌هایت مانند شورش بربرها، قدرت و تأثیری بسیار قوی بر دل و جان من دارد.

هوش مصنوعی: چشمان تو وعده‌ی بارانی از اشک را می‌دهند. تا وقتی که خط بر روی صورتت مانند هاله‌ای در دور قمر باشد.

هوش مصنوعی: بر چهره زرد من نشانه‌ای از غم دیده می‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه این احساس تلخ بر من تاثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند غم عاشق را به کبوتر بسپارد، زیرا هیچ‌کس شعله عشق را به پر خودش نخواهد داد.

هوش مصنوعی: عاشق از کجا آمده‌ام و چقدر گرفتار جدایی هستم، که به خاطر درد تو خودم را به سفر می‌زنم.

هوش مصنوعی: افکار و توجه به زلف زیبای تو به سرنوشتی غم‌انگیز خواهد انجامید. این دود غم و اندوه به دل کسی نمی‌رسد، پس بهتر است که این موضوع را بکار نبری.

هوش مصنوعی: دل را به خواسته‌های آشفته نباید سپرد. بهتر است از این باد مخالف و ناخواسته دوری کنیم.

هوش مصنوعی: دل را نمی‌توان بیش از این بر ساحل آرامش نگه داشت، پس به یاد داشته باش که قایق زندگی در خطر است.

هوش مصنوعی: چشم‌انداز شادی و خوشی به دام عجیبی گرفتار شده است. اگر کسی غمگین باشد، باید از این بحران نجات پیدا کند.

هوش مصنوعی: خسرو با دل خوش و شاداب در کنار فرهاد، از شیرینی لب‌های او لذت می‌برد و دیگر به سر و کله زدن با مشکلات و دردسرها نمی‌پردازد.

هوش مصنوعی: هرجایی که بتوانم خاک را به سر بزنم، برایم از تخت پادشاهان و تاج‌های سلطنتی بهتر و عزیزتر است.

هوش مصنوعی: خاکی که به سر یک محل مقدس می‌نشیند، به خاطر غیرت و محبت آن مکان، آب‌هایش را به خون تبدیل می‌کند و به اوج احترام و ارزش می‌رسد.

هوش مصنوعی: خاک حرم، یعنی خاک مقدس آن مکان، به گونه‌ای است که فرشتگان با دیدن آن، شوق و امید دارند و انگار آن را مانند سرمه زیبا و دلنشین به چشمان خود می‌زنند.

هوش مصنوعی: شخصی با حسرت از این موضوع می‌گوید که نمی‌تواند با احساساتی مانند غیرت و شرافت به بهشت برود و از نعمت‌های آن بهره‌مند شود. در واقع، او اشاره دارد که نمی‌تواند با رفتارهای ناشایست یا احساسات منفی، به بالاترین مقام‌ها و خوبی‌ها دست یابد.

هوش مصنوعی: درگاه پادشاهی که برتر از تمام عالم‌ها است و هیچ چیزی نمی‌تواند به عظمت او برسد، به قدری بلند و والا است که هیچ یک از پدیده‌ها نمی‌توانند حتی به دیدن آن نائل شوند.

هوش مصنوعی: تقدیر و سرنوشت، فرمانی صادر کرده است که هیچ تصویری مشابه او در آینه قدرت نشان داده نشده است.

هوش مصنوعی: شاهی که وجودش برای مردم ضروری است، مانند زنی است که به شکل و فرم حاملگی نیاز دارد.

هوش مصنوعی: اگر تخت و سلطنت شاهانه او در نظر بیاید، در واقع زیر آن قرار دارد و نه در آسمان، و او به خاطر مقامش از بربر بالاتر است.

هوش مصنوعی: سلطان هدا، که به عنوان شیر خدا و شاه زمین و زمان شناخته می‌شود، از درون و بیرون، با فضل و هنر خود برتری دارد.

هوش مصنوعی: مداح پیامبر، چه در وصف حال او و چه در بیان سخنانش، مورد ستایش خداوند است و این ستایش در آیات و سوره‌ها مشهود است.

هوش مصنوعی: در بین تمام انسان‌ها و موجودات، هیچ کس مانند او که بعد از پیامبر آمده، خیر و نیکی ندارد. او یک انسان الهی است که به جز خود او، هیچ کس چنین ویژگی‌هایی در میان انسان‌ها و جنیان ندارد.

هوش مصنوعی: در ذات شمشیر او شعله‌ای پنهان وجود دارد که به جان دشمنانش، آتش و عذاب می‌فرستد.

هوش مصنوعی: در نعل سبک او، آب پنهان است که فقط می‌تواند دشمن را از طریق جگرش از بین ببرد.

هوش مصنوعی: آن دختر زیبا و بازیگوش که همیشه بی‌قرار است، وقتی که به آرامی به نگاه مردم می‌دمد، دل‌ها را به تنگ می‌آورد.

هوش مصنوعی: تنها در صف جنگ می‌توان غبار تلاشش را دید، تا جایی که زیبایی‌اش می‌تواند به چشم‌ها بزند و آنان را مسحور کند.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه پیروزی برود، اثر آن را می‌توان دید، تا زمانی که معشوق مانند کشیدن تنگ‌افزار به دل ببرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی تلاش و کوشش بسیار کند، مانند آهنی که در کوره گداخته می‌شود و در سنگ به شکل نعل در می‌آید، هر چند که دشمنی و مانعی وجود داشته باشد، می‌تواند به هدف خودش دست یابد.

هوش مصنوعی: وقتی که قدرت و شجاعت او به اوج می‌رسد، چه کسی می‌تواند در برابرش بایستد؟ حتی اگر دشمن مثل کوه محکمی باشد، او می‌تواند با شجاعت و اراده‌اش آن را به راحتی پایین بیاورد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به اندازه‌ای که محبوبم در حرکت است، سرعت او را توصیف کنم؛ زیرا زیبایی‌اش آن‌قدر خارق‌العاده است که قلم در توصیف او عاجز می‌ماند.

هوش مصنوعی: بر روی جاده‌ای صاف و روشن، سرعتی به مانند برق، از درون ابرها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: با یک تیغ دو لبه، تمام عالم را تحت تأثیر قرار می‌دهد، حتی اگر همه چیز سلاح و محافظ هم باشد.

هوش مصنوعی: اگر خارهایی که از زمین کفر می‌رویند، فرض کنیم که ریشه‌شان به سنگ‌ها نفوذ کند و از آنجا رشد کنند، باز هم نمی‌توانند به شکوفه و ثمر برسند.

هوش مصنوعی: اگر در ابتدای آفرینش، صدای بلندی به گوش برسد، جز از دستان ابدی‌اش هیچ نشانی نخواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر او بخواهد با حمله‌اش، کوه هم قادر نخواهد بود در برابرش مقاومت کند و هیچ‌کس نمی‌تواند در برابرش زنجیری را به دور کوه یا به کمرش ببندد.

هوش مصنوعی: حتی اگر رستم دستان و سام نریمان باشند، در برابر طوفان و مشکلات کوچک و بی‌اهمیت به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: اسلام به قدرت و قوت خود ادامه داد زیرا توانست با یک شمشیر دو سر، از این مروارید گرانبها حفاظت کند.

هوش مصنوعی: این تصویر که در دستش در خیبر مشاهده شد، به سختی می‌توانست به شکل جلوه‌ای زیبا در کف سپر نمایان شود.

هوش مصنوعی: داماد، پسر عمو و برادر، غیر از او کیست که به اندازه سالار پیامبران در کمالات و هنر برجسته باشد؟

هوش مصنوعی: نمی‌تواند کسی به جای نبی بنشیند، زیرا این مقام فقط شایسته‌ی کسی است که همچون خورشید درخشان باشد.

هوش مصنوعی: فردی که پسر عمو و برادر نبی بود، به خاطر ویژگی های خاص خود، مانند یک ملک در وجودش نهفته بود و به همین دلیل کمربند قدرت را بر خود بسته بود.

هوش مصنوعی: قبل از همه، به اسلام روی آورد و در میان تمام صفات و کمالات انسانی، در جایگاه بالایی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: هم نسبی و هم پیشی و برتری در کمالات، با وجود تمامی دستورات واضحی که در قرآن و روایت‌ها آمده است.

هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند به چنین مقام والایی برسد؟ نفرین بر ابوبکر و عثمان و عمر!

هوش مصنوعی: ای شاه، تو سرور جهانی و در جایگاه تو، دو عالم همچون دریا هستند.

هوش مصنوعی: اگر عقل بتواند به سوی مقام و موقعیت تو حرکت کند، در آن صورت در بلندترین جایگاه عالم یعنی عرش خواهد ماند و به سفر نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: در اینجا به این معناست که وقتی فکر و اندیشه به اوج افتخار و شکوه تو پرواز می‌کند، باید در آتش عشق و محبت بسوزد. به عبارتی، اوج و بلندی اندیشه و احساس، نیازمند فداکاری و از خودگذشتگی است.

هوش مصنوعی: در هر کوی و برزنی، نشانه‌ای از تو دیده می‌شود و به‌خاطر زیبایی‌ات، هر رهگذری به سوی تو جذب می‌شود.

هوش مصنوعی: عاشق‌ها به خاطر زیبایی‌های تو، از شدت شوق و محبت به آسمان‌ها التماس می‌کنند، در حالی که تو با تمام بزرگواری و تواضع‌ات، به دور از این قمر زیبایی!

هوش مصنوعی: این مقام و جایگاه به نور خورشید نمی‌رسد، زیرا زردی و رنگ پریدگی چهره به هیچ عنوان نمی‌تواند با طلا برابری کند.

هوش مصنوعی: من از دست ظلم روزگار شکایت نخواهم کرد، زیرا نمی‌توان از دشمنان و رقیبان خود دوری کرد.

هوش مصنوعی: مدتی طولانی است که به برکت وجود تو، زندگی‌ام مانند جواهر و مروارید به خاطر نور خورشید روشن و درخشان شده است.

هوش مصنوعی: من خدمتگزار کسی هستم که تو مولای او هستی و من آنقدر پایین هستم که حتی می‌خواهم خاک آنجا باشم که سگ تو به سلامت از آن عبور کند.

هوش مصنوعی: قنبر در روز قیامت چطور می‌تواند بی‌توجه به من، از اوضاع من بگذرد؟ من که تشنه‌ام و ناله می‌کنم، باید خبر او را چگونه بشنوم؟

هوش مصنوعی: مهم نیست که عشق تو چگونه در وجودم جای دارد، مثل این است که شیر با شکر مخلوط شده باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه وجود من از آینه نازک‌تر و ظریف‌تر است، اما دل من مملو از محبت توست، مانند نقش و اثری که بر سنگ باقی مانده است.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر دوری از در تو، چنان احساس می‌کند که انگار دریا به شدت خروشان و متلاطم شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جمع ممکنات از نفع و ضرر خالی نباشد، تا وقتی که مرجع وجودی به خیر و شر بر می‌گردد.

هوش مصنوعی: بدخواهان تو همواره به دنبال آسیب به تو هستند و نمی‌توانند هیچ نفعی برای تو در نظر بگیرند، آنان تنها به ضرر تو می‌اندیشند.