هوش مصنوعی: ای راننده، مرا به کشتارگاه ببر و خبر کن که حسین آمده و نیروی من کم است.

هوش مصنوعی: عباس! بیا علم را بلند کن و آرزوهای من را تحقق ببخش.

هوش مصنوعی: ساربان، اینجا چه مکانی است؟ که آنجا عطر و بویش از بهشت نیز خوش‌تر است.

هوش مصنوعی: نسیم در اینجا به قدری خوشبو و دلپذیر است که بوی زلف شخصی به نام اکبر را بیشتر دوست داریم. یعنی هوای دلپذیر اینجا باعث می‌شود که رایحه‌ی زلف اکبر را بهتر احساس کنیم.

هوش مصنوعی: ای ساربان، دل مرا نشکن و محمل مرا در اینجا فرود بیاور.

هوش مصنوعی: در اینجا، حال من خوب است و دلم شاداب است. پس بیار محمل و بار من را اینجا پایین بگذار.

هوش مصنوعی: در این سرزمین باوجود خس و خاری که دیده می‌شود، مکانی برای سرو و یاسمین نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: این خاک همان جایی است که محبوب من است. من سرم را بر آن خاک می‌گذارم و جانم را فدای آن می‌کنم.

هوش مصنوعی: این زمین عجیبی است که دارای بویی خوش و عطری خوشایند است؛ هم باعث شادی و خوشحالی می‌شود و هم می‌تواند باعث اندوه و غم باشد.

هوش مصنوعی: این خاک، خاکی بسیار زیبا و دلپذیر است که به وضوح می‌تواند آرامگاه زیبایی‌ها و جذابیت‌ها باشد.

هوش مصنوعی: عجب است که این خاک بوی خوشی مانند عنبر دارد و به‌طور یقین با خون کسانی که چهره‌هایی زیبا و دل‌انگیز دارند، آمیخته است.

هوش مصنوعی: با پای برهنه بر روی هر چیز ناپسند و نامناسب می‌روم، مانند پایم که بر روی خارهای تیز و دردناک قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هرگز سر از این زمین برنمی‌دارم، مگر زمانی که جانم از تنم جدا شود و در رنج باشد.

هوش مصنوعی: برای این زمین، ای عزیزان، من جانم را فدای شما کردم.