فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » بخش دوم دوبیتی‌ها » شمارهٔ  ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مخوان مرغ سحر ترسم که دلدار</p></div>
<div class="m2"><p>شود آن نازنین از خواب بیدار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز بال خود حجابی کن به رویش</p></div>
<div class="m2"><p>که تا شبنم نیفتد بر رخ یار</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۶

مخوان مرغ سحر ترسم که دلدار
شود آن نازنین از خواب بیدار
ز بال خود حجابی کن به رویش
که تا شبنم نیفتد بر رخ یار

هوش مصنوعی: سخن از ترس بیدار شدن محبوب در صبح و به هم خوردن خوابش است. شاعر می‌خواهد به خاطر دل‌مشغولی‌اش، بال خود را به‌گونه‌ای قرار دهد که نور شبنم بر چهره‌ی یار نیفتد و خواب او را خراب نکند.

شمارهٔ  ۳۴

شمارهٔ  ۳۵

هوش مصنوعی: مبادا صدای مرغ سحر را بشنوی، زیرا ممکن است محبوب من از خواب بیدار شود.

مخوان مرغ سحر ترسم که دلدار

شود آن نازنین از خواب بیدار

هوش مصنوعی: پر خود را به گونه‌ای بپوشان که چهره معشوق در برابر شبنم آسیب نبیند.

ز بال خود حجابی کن به رویش

که تا شبنم نیفتد بر رخ یار

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده