فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » بخش دوم دوبیتی‌ها » شمارهٔ  ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه هر کالا بود هر کس خریدار</p></div>
<div class="m2"><p>کشاورزی چه داند در شهوار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پریرو می شناسد قدر فایز</p></div>
<div class="m2"><p>که زر، زرگر شناسد قدر و مقدار</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۱

نه هر کالا بود هر کس خریدار
کشاورزی چه داند در شهوار
پریرو می شناسد قدر فایز
که زر زرگر شناسد قدر و مقدار

هوش مصنوعی: این شعر به این نکته اشاره دارد که هر شخص توانایی درک و ارزش‌گذاری کالاها را ندارد. برای مثال، کشاورز ممکن است از ارزش و زیبایی برخی از کالاها بی‌خبر باشد. تنها افرادی هستند که در زمینه خاصی تخصص دارند که می‌توانند ارزش واقعی کالاها را شناسایی کنند، مانند زرگر که طلا را به خوبی می‌شناسد.

شمارهٔ  ۲۹

شمارهٔ  ۳۰

هوش مصنوعی: هر کسی نمی‌تواند هر کالایی را بخرد؛ مثل اینکه کشاورز به زیبایی و زرق و برق علاقه‌ای ندارد.

نه هر کالا بود هر کس خریدار

کشاورزی چه داند در شهوار

هوش مصنوعی: زیبایی را آن کسی شناخته که ارزش آن را دارد، همان‌گونه که زرگر به خوبی می‌داند طلا چه مقدار ارزش دارد.

پریرو می شناسد قدر فایز

که زر، زرگر شناسد قدر و مقدار

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده