فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » بخش دوم دوبیتی‌ها » شمارهٔ  ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مکحل نرگسان منما نگارا</p></div>
<div class="m2"><p>زآب آتش مزن بر جان ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جدا بودن ز تو نز بیوفائیست</p></div>
<div class="m2"><p>چه سازد فایز از حکم قضا را؟</p></div></div>

ترانه‌های فایز به کوشش عبدالمجید زنگویی - تصویر ۲۲۴

شمارهٔ  ۳

مکحل نرگسان منما نگارا
زآب آتش مزن بر جان ما را
جدا بودن ز تو نز بیوفاییست
چه سازد فایز از حکم قضا را

هوش مصنوعی: این چهار خط شعر به بیان احساساتی عمیق از دوری و جدایی می‌پردازد. شاعر خطاب به محبوبش می‌گوید که آتش اشتیاق و عشقش را بیشتر از این با جدایی نجهان و عذابی که از دوری او می‌کشد، نسوزاند. او تأکید می‌کند که جدا بودن از معشوق به معنای بیوفایی نیست و در نهایت، او از سرنوشت و قضا، ناامید و ناتوان است.

شمارهٔ  ۱

شمارهٔ  ۲

هوش مصنوعی: ای نگار، چشمانت همچون کحل نرگس است، لطفاً آنها را به ما نشان نده و به جانمان آتش نزن.

مکحل نرگسان منما نگارا

زآب آتش مزن بر جان ما را

هوش مصنوعی: جدا بودن از تو به خاطر بی‌وفایی نیست، چه فایز می‌تواند در برابر حکم مقدر چاره‌ای بیندیشد؟

جدا بودن ز تو نز بیوفائیست

چه سازد فایز از حکم قضا را؟

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده