فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برفت آن یار و از ما مهر برداشت</p></div>
<div class="m2"><p>خیالش هم مرا آسوده نگذاشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به فایز آنچه کرده آن جفا جو</p></div>
<div class="m2"><p>نه باور کرد دل نه عقل پنداشت</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 9660 - فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

برفت آن یار و از ما مهر برداشت
خیالش هم مرا آسوده نگذاشت
به فایز آنچه کرده آن جفا جو
نه باور کرد دل نه عقل پنداشت

هوش مصنوعی: در این شعر گفته می‌شود که یار محبوب از رفتن خود باعث رنجش و دوری از مهر و محبت شده و خیال او نیز آرامش را از شاعر سلب کرده است. شاعر به شخصیت آن یار اشاره می‌کند که با کارهای جفاکارانه‌اش، نه دل و نه عقل او را قانع کرده است.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: یار و محبوبم از کنارم رفت و عشقش را از دل من گرفت، حتی فکرش هم باعث آرامش من نشد.

برفت آن یار و از ما مهر برداشت

خیالش هم مرا آسوده نگذاشت

هوش مصنوعی: کسی که به محبوبش آسیب زده، نه دلش می‌تواند این را قبول کند و نه عقلش می‌تواند آن را درک کند.

به فایز آنچه کرده آن جفا جو

نه باور کرد دل نه عقل پنداشت

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده