فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۰۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کسی که‌آگه ز حال ما نباشد</p></div>
<div class="m2"><p>گَرَم شنعت کند بی‌جا نباشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بداند هر که بیند آن پری‌رو</p></div>
<div class="m2"><p>که فایز بی‌سبب رسوا نباشد</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 9680 - فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۰۷

شمارهٔ ۱۰۸

کسی که آگه ز حال ما نباشد
گرم شنعت کند بی جا نباشد
بداند هر که بیند آن پری رو
که فایز بی سبب رسوا نباشد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به توضیح وضعیت افرادی می‌پردازد که از حال و احوال دیگران باخبر نیستند. او می‌گوید اگر کسی به ما بی‌خبر از شرایط ما توجهی بکند، این امر طبیعی است. همچنین اشاره می‌کند که هر کس آن موجود زیبا را ببیند، در می‌یابد که این زیبایی - یا جذابیت - بی‌دلیل و تصادفی نیست و انسان‌ها به دلیل ویژگی‌های خاص خود به نوعی افتخار یا رسوایی مبتلا می‌شوند.

شمارهٔ ۱۰۶

شمارهٔ ۱۰۷

هوش مصنوعی: اگر کسی از وضعیت ما چیزی نداند، حتی اگر درباره‌ ما صحبت کند، کاری بی‌مورد نیست.

کسی که‌آگه ز حال ما نباشد

گَرَم شنعت کند بی‌جا نباشد

هوش مصنوعی: هر کسی که آن دختر زیبا را ببیند، می‌فهمد که فائز بدون دلیل مورد سرزنش قرار نمی‌گیرد.

بداند هر که بیند آن پری‌رو

که فایز بی‌سبب رسوا نباشد

شمارهٔ ۱۰۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده