فایز » ترانه‌های فایز بر اساس نسخه‌ای دیگر » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۰۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زمن گشتی جدا ای سرو آزاد</p></div>
<div class="m2"><p>نبودم یک زمانی بی تو دلشاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چه کردم ای مه فایز که هرگز</p></div>
<div class="m2"><p>نه یادم کردی و نه رفتی از یاد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۱

زمن گشتی جدا ای سرو آزاد
نبودم یک زمانی بی تو دلشاد
چه کردم ای مه فایز که هرگز
نه یادم کردی و نه رفتی از یاد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دلتنگی و جدایی خود از محبوبش سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که بدون محبوبش خوشحال نبوده و از او سوال می‌کند که چرا هرگز او را فراموش نکرده و یا او را به یاد نمی‌آورد. در واقع، شاعر به تنهایی و احساس بی‌وفایی محبوبش اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۹۹

شمارهٔ ۱۰۰

هوش مصنوعی: ای سرو آزاد، دوری از من باعث شد که مدتی بدون تو راضی و خوشحال نباشم.

زمن گشتی جدا ای سرو آزاد

نبودم یک زمانی بی تو دلشاد

هوش مصنوعی: چه خطا کردم که ای ماه روشن، نه به یادم آوردی و نه از خاطرم رفتی.

چه کردم ای مه فایز که هرگز

نه یادم کردی و نه رفتی از یاد

شمارهٔ ۱۰۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده