فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از زهر بلا پرست پیمانه ما</p></div>
<div class="m2"><p>دورست ز ملک عافیت خانه ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن خانه خراب بی‌نصیبیم که جغد</p></div>
<div class="m2"><p>بگریزد ازین گوشه ویرانه ما</p></div></div>

شمارهٔ  ۷

از زهر بلا پرست پیمانه ما
دورست ز ملک عافیت خانه ما
آن خانه خراب بی نصیبیم که جغد
بگریزد ازین گوشه ویرانه ما

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان غم و درد ناشی از بلا و مصیبت می‌پردازد. او اشاره می‌کند که از زندگی آرام و عافیت دور شده‌اند و به وضعیت خراب و ویران خود اشاره می‌کند، که حتی جغد، نماد شوم، از آنجا فرار می‌کند. به طور کلی، احساس ناامیدی و بی‌نصیب بودن از خوشبختی در این اشعار مشهود است.

شمارهٔ  ۵

شمارهٔ  ۶

هوش مصنوعی: از درد و رنج و سختی فاصله داریم، زیرا در سرزمین آرامش زندگی می‌کنیم.

از زهر بلا پرست پیمانه ما

دورست ز ملک عافیت خانه ما

هوش مصنوعی: در آن خانه ویران، ما از خوشبختی محرومیم، چنان که حتی جغد هم از این گوشه فرار می‌کند.

آن خانه خراب بی‌نصیبیم که جغد

بگریزد ازین گوشه ویرانه ما

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده