فصیحی هروی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ  ۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مسکین فصیحی دوش جان می‌داد و می‌نالید غم</p></div>
<div class="m2"><p>کامشب چراغ زندگی ما را ز بالین می‌رود</p></div></div>

دیوان فصیحی هروی به کوشش ابراهیم قیصری - فصیحی هروی - تصویر ۶۷

شمارهٔ  ۴۴

مسکین فصیحی دوش جان می داد و می نالید غم
کامشب چراغ زندگی ما را ز بالین می رود

هوش مصنوعی: مسکین فصیحی شب گذشته در حال مرگ بود و از غم و اندوه شکایت می‌کرد. او احساس می‌کرد که چراغ زندگی‌اش از کنارش دور می‌شود.

شمارهٔ  ۴۲

شمارهٔ  ۴۳

هوش مصنوعی: شخصی در شب گذشته به شدت در حال lamenting و ابراز احساسات است و بیان می‌کند که درد و غم او باعث می‌شود که نور زندگی‌اش از نزدیکش دور شود و به نظر می‌رسد در حال نزدیک شدن به پایان است.

مسکین فصیحی دوش جان می‌داد و می‌نالید غم

کامشب چراغ زندگی ما را ز بالین می‌رود

شمارهٔ ۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده