هوش مصنوعی: ای روشنی چشم ما، چه برای دوستان و چه برای دشمنان، ما از تو خبری نداریم زیرا دور از چشم ما هستی.

هوش مصنوعی: اگر شمع عشق تو دچار اضطراب و نگرانی شده، تقصیر این نسیم ملایم نیست که باعث آن شده است.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک پروانه است که به شدت شیفته و عاشق است، اما جرأت ندارد به دور شمع نزدیک شود.

هوش مصنوعی: نسیم خوشبو و دلپذیر در حال نوازش بوی گل‌هاست، اما مانند باد بهاری که خوشی‌ها و تازگی‌ها را به همراه دارد، در این حالت سرگردان و بی‌قرار نیست.

هوش مصنوعی: تو خود می‌دانی که من برای رسیدن به تو، نیازمند اشک هستم و غیر از مژگان تو، چیزی نمی‌تواند به من کمک کند.

هوش مصنوعی: اگرچه از باغ یا گلستان دور شوم، باز هم هیچ زیبایی نمی‌تواند نظر مرا جلب کند.

هوش مصنوعی: کدام شعلۀ آتش وجودم را سوزاند که حتی صد باغ بهشت هم در یک جرقه پنهان نیست؟

هوش مصنوعی: اگرچه زیبایی و جذابیت چیزی همچون بهشت را دارد، اما به اندازه داغ دل و ناراحتی عمیق نیست.

هوش مصنوعی: هر زخمی که بر دل من می‌نشیند، حس شادابی و خوشحالی را به من می‌دهد، زیرا بهشت من به اندازه باغ تو وسیع نیست.

هوش مصنوعی: سخن کوتاه می‌گوید که از این افراد آشفته‌خود نباید نگران بود، زیرا اگر نارضایتی نداری، این مشکل را حس نخواهی کرد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات باید به خاطر راحتی و خوشحالی دشمنان هم رفتار کرد، زیرا فقط به فکر راضی کردن دوستان بودن، هنری نیست.

هوش مصنوعی: تو خود می‌دانی که در زندگی، نوشیدنی‌ای از دست‌کشیدگی و بی‌نقصی وجود ندارد.