هوش مصنوعی: آفتاب خجالت‌زده‌ای از نیکویی‌های خلاقیت تو، زیرا هر چه از این خلاقیت برمی‌خیزد، بهتر از خود آفتاب است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تواضع و فروتنی تو، مانند نوری از شرق به دنیا می‌تابد، در حالی که اگر این ویژگی نبودی، آسمان و جهان به مانند یک غنچه خشک و غبارآلود به نظر می‌رسید. به عبارت دیگر، رفتار مهربان و متواضع تو باعث می‌شود که جهان اطرافت زیباتر و پرامیدتر به نظر برسد.

هوش مصنوعی: وقتی که به بیان شعر می‌پردازیم، حدوداً همان‌قدر شاداب و تازه هستیم که سبزه‌هایی که بر لب جوی قرار دارند.

هوش مصنوعی: در آغاز بهار، روح تو مانند یک گل با هزار رنگ و عطر تازه، شادی و طراوت را به گوش می‌آورد.

هوش مصنوعی: من نیاز به تلاش و زحمت برای پرورش شعر و تخیل ندارم، چون تو مانند گلی وحشی و زیبا در ذهنم جوانه زده‌ای.

هوش مصنوعی: به طور خلاصه می‌توان گفت که زیبایی و معنای درونی تو، مانند عطر مشک، بر تأثیر کلام و نوشته‌های تو می‌افزاید. زیبایی‌های تو چنان خاص و دلربا هستند که می‌توانند همچون گل شب‌بو، جذابیت و رنگ و لعابی به دنیا ببخشند.

هوش مصنوعی: خیال زلف معشوق‌ها در دل همه وجود دارد؛ پس چرا همین صحبت شیرین تو، بوی عطر عنبر را می‌دهد؟

هوش مصنوعی: وفا و صداقت را با دل صاف و پاک بگذران، ای پادشاه دل. از غبار و نگرانی‌های ذهنی‌ات از من بگو تا بدانم علت این ناراحتی چیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به طور ناخودآگاه، از روی دلخوری یا غم، مطلبی را بگوید، این را در نظر بگیر که او شاید از روی ناچاری یا عادت صحبت کرده است و نباید به حرفش خیلی توجه کنی.

هوش مصنوعی: من می‌گویم و آسمان می‌داند که در دنیای گفتار من، همه چیز زیبا و نیکوست.

هوش مصنوعی: سخنان من در این دنیا معروف و شناخته شده است، حتی اگر برخی از آنها نادرست باشند، دلیلش زیبایی و جذابیت‌های ظاهری است که در زندگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این سخن، قلب پاک تو شاهد و گواه من است. چه خوب است که این پاکی و صداقت تو، هم در نظر دوستان و هم در نظر دشمنان شناخته شده است.

هوش مصنوعی: فرشته، با صداقت و خلوص، خدا را لعنت می‌کند بر آن شیطان که باعث شده تا تو در سرگشتگی و پریشانی به سر ببری و این حالت تو ناشی از وسوسه‌های اوست.

هوش مصنوعی: اگر کینه و نفرت در دل انسان جا بگیرد، بهتر است که آن احساس تلخ و زهرآلود، مانند مغز فاسد درون پوست بماند و به دیگران آسیبی نرساند.

هوش مصنوعی: اگر کسی بی‌فکر حرفی زد که مورد توجه قرار نگیرد، چرا باید با عجله تحت تأثیر حرف‌های بی‌پایه قرار بگیری؟

هوش مصنوعی: صوت و لحن مذهبی‌ها را شکم‌پرستان نمی‌فهمند، چون آن‌ها فقط صدای خود را می‌شنوند و به عمق مسائل نمی‌پردازند.

هوش مصنوعی: من کسی را به دست آوردم که با زبانم فریاد عصیان زد، ولی فردی با بزرگی و مهربانی است که عفو کردن گناهان برایش عادت شده و به آن خو گرفته است.

هوش مصنوعی: شما همه قبلاً آثار زیبایی درباره‌ی حال من نوشته‌اید و امروز احساس می‌کنم همان دو بیت خیلی خوب هستند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان از دوستان به خاطر خطایی دلگیر شد، چون نقص و عیب از دوستی مانند قوس ابرو زیبا و قابل قبول است.

هوش مصنوعی: رنگین بودن گل زیبای باغچه تقصیر خود گلشن نیست، بلکه تقصیر رنگ‌هایی است که آسمان با دو رویی‌اش به آن می‌زند.

هوش مصنوعی: اما بهانه تسلی‌بخش برای دل تو نیست، زیرا شاید به زودی مثل مشک در پوست، خشک و بی‌روح شوم.

هوش مصنوعی: اگر روزی از کنار خاک من گذر کنی، متوجه خواهی شد که بوی عشق و محبت از آرامگاه دوست به مشام می‌رسد.