هوش مصنوعی: زبان توانایی دارد که مانند نور خورشید، استعداد و علم را روشن کند و به دیگران منتقل کند.

هوش مصنوعی: مخاطب تو که دلش مثل آینه‌ای است که شیرینی کلام طوطی‌ها را نشان می‌دهد، از خسرو دوم است.

هوش مصنوعی: به خاطر نیرنگ‌ها و چرخش‌های زمان، به قدرت و زور تکیه نکن و به دستان ضعیف و بی‌ثبات امید نداشته باش؛ زیرا نیروی واقعی در بازو و قدرت تو نهفته است.

هوش مصنوعی: اسب تندروی تو نشان از محبت و نور در پیشانی‌ات دارد و مقام والای تو مانند ماهی است که در کاسه زانو می‌درخشد.

هوش مصنوعی: بر آسمان سخاوت، همت بلند تو مانند ترنجی با ارزش و گرانبهاست که در جایگاه دست‌نبوست قرار دارد.

هوش مصنوعی: آیا باغ آمال و آرزوهایت اینقدر زیباست که نور آفتاب قیامت در آن گل‌های خوشبویی می‌رویند؟

هوش مصنوعی: ابروهای معشوقه‌ام به قدری زیبا و فریبنده است که همیشه در یادم باقی می‌ماند؛ درست مانند کمانی که به صورت خمیده است و جذابیتش هیچ‌گاه کمرنگ نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در آن باغی که نسیم صبحگاهی در حال وزیدن است، گل‌ها روشنی و زیبایی دارند و بوی گل شب‌بو از آن‌ها به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: بهار خوشبو و زیبای عنبرسرا، کمتر از پاییز حنایی رنگ است، در این چمنی که زیبایی بهار از نقش و خط تو الهام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: امروز چهره زیبایی از عشق و هنرت را کشیده‌ای که بهترین و خوش‌نقش‌ترین اثر مربوط به کارخانه‌ای به نام مینو است.

هوش مصنوعی: زمین، تکه‌ای از بهشت است و در آن معانی عمیق و پیچیده‌ای نهفته است، مانند زیبایی و پیچش موی کسی که دل را می‌رباید.

هوش مصنوعی: نتایج و آثار نوشته‌هایت به مجلس آمده‌اند، پس دیگر درباره آن گواهانی که در مورد زیبایی موهایت صحبت می‌کنند، چیزی نگو.

هوش مصنوعی: به خاطر حفظ حرمت و ناموس بزرگواران، سخن تو مانند تخت سلطنت حسن، ارزش و مقام بالایی دارد و می‌تواند به خوبی نمایانگر جایگاه او باشد.

هوش مصنوعی: دود قلم تو ناشی از شمعی است که جوهر وجودش از فرداست، و این که مرکبت از صمغ یا مازو درست شده، درست نیست.

هوش مصنوعی: قدی که جلوه‌گاه شادی و خوشی دوستانت نیست، مانند نخل خشکی است که فقط برای آتش‌سوزی مناسب است.

هوش مصنوعی: از دریای زیبایی تو هر چیز شیرینی تاثیر گرفته است و همین لیوانی که امروز در دست دارم، تشنه طعم لبان توست.

هوش مصنوعی: دل من از لطافت و زیبایی تو حساس‌تر است، گویی که این دو برگ گل از بهار نو، یکی از آنها در دست تو و دیگری در دست من است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که اگر فکر می‌کنی که به دل‌های حساس خود اهمیت می‌دهی، باید بدانید که زخم‌های دل‌شان همیشه آماده برای درمان و التیام هستند. به نوعی می‌خواهد بگوید که باید مراقب احساسات و عواطف دیگران باشیم و به آن‌ها توجه کنیم.

هوش مصنوعی: در این دو روز، به راستی می‌دانی که من در آب، غباری از خاک آن سر کوه را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: من در مسیر تو هیچ نشانه‌ای از خود به جا نگذاشته‌ام، اما از گفتگو با دشمنان، دل‌تنگ و افسرده‌ام.

هوش مصنوعی: همه مانند نرگس و گل با چشمانی خیره و لطیف هستند و شاخ و برگی دارند، اما دل‌های سنگی و بی‌احساس دارند که رویشان مانند آهن سخت و سرد است.

هوش مصنوعی: چطور می‌توان رازی را پنهان کرد در حالی که دوستان و دشمنان هر دو در حال سخن گفتن هستند؟

هوش مصنوعی: شخصی به خاطر تلاش و کوشش من خواسته‌ای را مطرح کرد که نشان‌دهنده اوج پستی و رذالت اوست، در حالی که من با بلندپروازی‌ام به آسمان‌ها می‌رسم.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت من، او را به شدت تحت تأثیر قرار داده و او را از حال و هوش خود خارج کرده است. اما او هیچ نگفته که این گل زیبا از چه درختی نشأت گرفته و این شراب نیز از کدام ظرفی آمده است.

هوش مصنوعی: من برای غیر از خدا هیچ خواسته‌ای ندارم و امید به دیگری داشتن، نه تنها خوب نیست بلکه از مردان نیز بعید است، هرچند که در دل یک آرزو وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: من بارها در مورد غم‌هایم با دوست خود صحبت کرده‌ام، اما هرگز نتوانسته‌ام در برابر دشمنانم این حرف‌ها را بزنم.

هوش مصنوعی: کسی که باعث ناراحتی و التهاب در درون من می‌شود، همچون آتشی است که نفسم را به خاطر او در خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اما تو به کسی شک می‌کنی به خاطر دوری، و باید بدانی که این شک نادرست است و مانند مشک بدون بوی آهو می‌ماند.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که از خود نور می‌تاباند، و نفس من به خاطر او روشن و زنده است، زیرا روشنی چشمانم از نور او نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در این داستان بیشتر از این ادامه نمی‌دهم، زیرا هیچ فایده‌ای در پیچاندن بی‌مورد وجود ندارد، حتی اگر فقط بخواهم به یک موضوع کوچک اشاره کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو در جنگ به دشمن تیر زدی و خطایی رخ داد، چون تو پشت کمان ایستاده‌ای و قصدی به جز جنگ نداری، خطای تو نادیده گرفته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر سخن به شکل صحیح و با ادب بیان نشود، باید قبول کنی که به خاطر ضعف در درک و فهم است. این نشان‌دهنده‌ی بی‌ثباتی و ناپایداری در افکار و سخنان است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به ذات تو عیب‌جویی کند، اگر او به اشتباه فکر می‌کند، این نشان‌دهنده نقص خودش است.

هوش مصنوعی: عروس زیبایی تو با تمام این خوبی‌ها همیشه در حال فکر و تأمل است و به نوعی در حالت نشسته و دل‌نگران به سراغ آینه می‌رود.

هوش مصنوعی: در آن منطقه‌ای که برهنگی ناپسند است، حرف زدن دربارهٔ عریانی، خطاست. اما بیان احساسات من، در مقابل نگاه پاک او، نقصی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که کلمات تو شیرین و جذاب می‌شود، سخن به مانند مغزی از شادی و سرور، از قالب و شکل خود بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: دل من مانند لاله‌ای است که از تیر آبدار عاطفه پرستیده شده. حالا چگونه می‌توانم زبانم را به نرمی و دلجویی برای عذرخواهی از دوستی که دوستش دارم بیان کنم؟

هوش مصنوعی: سخن درباره قافیه و شعر اگرچه دشوار است، اما قلبم پر از معانی زیباست.

هوش مصنوعی: وقتی که نفس من به تنگی می‌افتد، مانند غنچه می‌شود. امروز، جهان به واسطهٔ وسعت وجود تو، به اندازهٔ نافهٔ یک آهو است.

هوش مصنوعی: من دیگر از این بیشتر نمی‌توانم بگویم که در برابر رحمت تو، مانند دریایی است که برای وضو گرفتن نیاز است.

هوش مصنوعی: هر چه که از جانب ما انجام شده، با توجه به بزرگواری و کرامت تو، در مقابل آنچه که تو انجام می‌دهی، هر کار تو پر از نیکی است.