هوش مصنوعی: چشم تو از روی سرخوشی و شوق خلق شده و موهای تو به خاطر طول عمر و تجربه‌های زندگی به زیبایی آراسته است.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف هستی که عشق من بلندپرواز است، از این جهت تو را خراب کرده و دوباره ساخته‌اند.

هوش مصنوعی: به صدای ناله‌های ما گوش نده که این آهنگ از آتش‌های سوزان به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: به ابروهای دوست نگاه کن و جان خود را فدای آن کن، زیرا این زیبایی برای عبادت و نماز نیافریده شده است.

هوش مصنوعی: درد و غم جانکاه من مانند لاله‌ای است که از زمین بیرون آمده است. اگر نه، وجود من از ذات و راز بزرگ‌تری ساخته شده است.

هوش مصنوعی: کبک من، اما سینه من که بی‌نصیب است، بعد از اینکه به دام افتادم، دوباره شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: دل من مانند پر پرواز دارد و از حسادت به زیبایی سبک و آزاد به حرکت درمی‌آید، مانند نسیمی که بی‌هدف و بی‌فایده در فضای آزاد در حرکت است.

هوش مصنوعی: ما مانند شمعی هستیم که سرنوشت خود را نوشته‌ایم. سرنوشتی که ما را برای سوختن و نازیدن به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: بر روی سوزن مسیح سخن رسا و زیبا نگوید، زیرا این سینه از زخم نیاز و درخواست آفریده شده است.