هوش مصنوعی: شخصی را می‌سازم که در حالت جنون و سرگردانی به سر می‌برد. در چشمان او طوفانی ایجاد می‌کنم و از شدت اشک‌هایی که مانند صاعقه درخشنده هستند، مژگان او را می‌سوزانم.

هوش مصنوعی: از خاک راه محبوبی که می‌بینم، سرمه‌ای گرفتم؛ زیرا که در گردن ظلم و ستم او، خون شهیدان به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: من به پرستاری از موهای کسی مشغول شدم و از شرم در درون می‌سوزم، زیرا به خاطر حسادت، به رگ‌های ایمان آسیب رسانده‌ام.

هوش مصنوعی: هر چه بیشتر در کنار دیگران باشم، دلشوره و بی‌قراری‌ام بیشتر می‌شود، درست مثل زمانی که بند شانه‌ای که موهای پریشان را نگه می‌دارد، شل و نامنظم می‌شود.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که معبد و کعبه را در کنار هم قرار داده‌اند، اما نمی‌دانم چه چیزی باعث دشمنی بین زرتشتیان و مسلمانان شده است.

هوش مصنوعی: محبت قوانین خاصی ندارد، اما به خاطر غیرتم، درد و اندوهی که در درونم دارم را از دیگران پنهان می‌کنم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه کسی می‌تواند مانند او که با زیبایی چشم‌هایش صفوف مژگان را آراسته، به هوش خود برگردد.