هوش مصنوعی: ما دوباره به تماشای زیبایی‌ها رفتیم و چشمان‌مان را آرام کردیم تا به دیدن آنچه که در نظرمان بود، بپردازیم.

هوش مصنوعی: ما اسم محبوب را به زبان آوردیم و باعث بی‌قراری خود شدیم. این دل خونین که سال‌ها آرامش داشت، دوباره به تپش افتاد.

هوش مصنوعی: غم و اندوهم مانند آبی جوشیده از درونم به بیرون می‌ریزد. من با سادگی و بی‌خبری، چشمانم را به گل می‌نشینم و از این وضعیت بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: به جز نشانه‌های گل لاله، هیچ گیاهی دل‌نواز و زیبا نیست. آهویی که در سرزمین عشق و محبت به دنبال خوشی می‌گردد، رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه دعا کنم از زلف تو، هر شب دیوانگی من باعث نفرین خیاطی می‌شود که جیب او پاره شده است.

هوش مصنوعی: بیمار شو تا مسیح بتواند تو را نجات دهد، زیرا در بازار عشق، جان آدمی را که به مرگ نزدیک است، نادیده می‌گیرند.

هوش مصنوعی: در جام ما نوشیدنی بریز که ما بر اثر آن گریه‌های سوزان و غم‌انگیز که از دل عذاب و رنج بیرون آمده، به آتش سوخته‌ایم.