هوش مصنوعی: بدن من از داغ حسرت، مانند آتشکده زرتشتی‌ها گرم شد و از برکت بهار جدید، سراسر وجودم به گلستانی تبدیل شد.

هوش مصنوعی: به زمین آرامش گفتم که می‌خواهم غبار درد را کنار بگذارم، اما وقتی به چشمانم نگاه کردم، دیدم اشک می‌ریزم و در سینه‌ام طوفانی از احساسات در حال جریان است.

هوش مصنوعی: به یاد چهره زیبایی، شب‌ها با دوستانم می‌نوشیدم و ساغر را پر می‌کردم؛ زیرا از ناراحتی و دردهای درونم، چهره‌ام مانند آتش در دل گلستان شده بود.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستم آرزوهایم را آرام کنم، حتی وقتی که چشمانم از دیدن تو خالی شد. هر بار که به چهره‌ات نگاه می‌کنم، حیرت‌زده می‌مانم.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان معنای احساس شرمندگی و رسوایی می‌پردازد. فرد به نوعی از ننگ و عواقب رسوایی خود فرار می‌کند و در عین حال به اینکه به آرامش و ساماندهی ذهنی‌اش رسیده است، اشاره می‌کند. در واقع، فرد در تلاش است تا بر احساسات منفی غلبه کند و به سمت وضعیت بهتری پیش برود.