هوش مصنوعی: یک برق حیات‌بخش بر روی دلم تابید و شعله‌های آن مرا سرشار از زندگی و انرژی کرد.

هوش مصنوعی: چشم بیدار اقبال، از سر شوق و آرزو، به خاطر وصل دوست، در هر نگاهی حسرت دیدار را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: به طور غیر جدی به مسئله نگاه کن؛ چرا که آتش یک گل در باغ، داغی از ما گرفت و بر دل ما نهاد.

هوش مصنوعی: ابر از دل چمن عشق برخاست و بر من بارید، من که به لطف خودم در میان گل‌ها شکوفه می‌زدم، حالا در باغ لاله‌ها جا گرفتم.

هوش مصنوعی: من مانند نسیمی هستم که عطر گل را با خود به همراه دارد و هر جا که می‌روم، اثر و نشاط آن محیط را پر از شوق و بی‌قراری می‌کند.

هوش مصنوعی: از شراب چشمان مست دوست، به من حالتی دست داد که باعث شد از توبه‌ام شرمنده شوم.

هوش مصنوعی: دل را ز درد و غم، اشک‌ها سوخته و نابود کرد. در نهایت، ما که مانند گیاهان تشنه‌ایم، در فصل بهار جان تازه‌ای گرفتیم.