هوش مصنوعی: از روز سیاه و غم‌انگیز خود که در تنهایی و جدایی سپری شد، شکایت دارم و همچنین از صبحی که به حزن و اندوه غریبان دچار شده است، نارضایتی دارم.

هوش مصنوعی: ما در بیابان با شدت تشنگی افتاده‌ایم، جایی که حتی در این خشکی، گلی که حیوانات تشنه به آب هستند، می‌تواند چشمه‌ای داشته باشد.

هوش مصنوعی: پایم در زندگی به شدت تحت فشار است و در حالت ناله و زاری به سر می‌برم. شاید این ناشی از تنگ دستی و سختی شرایطی باشد که با آن مواجه هستم.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویری از بیابانی اشاره دارد که در آن فراق و جدایی، از غم و درد پر شده است. این بیابان به قدری بی‌رحم و سخت است که موجب خونریزی و درد دل‌های عاشقانی شده که از جدایی رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: کسی که بتواند مانند نوح بر کشتی آسمانی بخندد و از دل و چشمش غم و اندوهی نداشته باشد، امشب وجود ندارد. او دلی شاداب و دور از غم ندارد و دلتنگی‌هایش را با خود دارد.

هوش مصنوعی: در این مسیر، پای انسانی به اندازهٔ دویست قافله خون آلوده شده است؛ این شخص، تنها نگران همسایهٔ مژگانش است که سایه‌اش را می‌بیند و از آن گله‌مند است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به جست و جوی معشوق و آرزوی رسیدن به او اشاره دارد. شخص در تلاش است که برای رسیدن به هدفش، قدمی بردارد و احساس می‌کند که به خاطر محدودیت‌های موجود در مسیر، با مشکلاتی مواجه است. او از تنگی میدان و شرایط سختی که در آن قرار دارد، ناراضی است و از این بابت گله‌مند است.