فصیحی هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سر آشفته بختم تا به کی بر خویشتن خندد</p></div>
<div class="m2"><p>چو غنچه کاش این سر در گریبان کفن خندد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو گر صیاد خونریزی من آن صید گرفتارم</p></div>
<div class="m2"><p>که چون بسمل شوم هر قطره خونم به من خندد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چو از مهر و وفایت قصه آغازم زبان گرید</p></div>
<div class="m2"><p>چو از صبر و شکیب خویشتن لافم سخن خندد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ذخیره‌ست آسمان را خنده‌های خرمی بر لب</p></div>
<div class="m2"><p>که تا روزی به کام خویشتن در مرگ من خندد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چه ابر تیره‌بختم من فصیحی کاندرین گلشن</p></div>
<div class="m2"><p>چو من خندم چمن گرید چو من گریم چمن خندد</p></div></div>

دیوان فصیحی هروی به کوشش ابراهیم قیصری - فصیحی هروی - تصویر ۱۷۳

شمارهٔ ۷۰

سر آشفته بختم تا به کی بر خویشتن خندد
چو غنچه کاش این سر در گریبان کفن خندد
تو گر صیاد خونریزی من آن صید گرفتارم
که چون بسمل شوم هر قطره خونم به من خندد
چو از مهر و وفایت قصه آغازم زبان گرید
چو از صبر و شکیب خویشتن لافم سخن خندد
ذخیره ست آسمان را خنده های خرمی بر لب
که تا روزی به کام خویشتن در مرگ من خندد
چه ابر تیره بختم من فصیحی کاندرین گلشن
چو من خندم چمن گرید چو من گریم چمن خندد

شمارهٔ ۶۸

شمارهٔ ۶۹

سر آشفته بختم تا به کی بر خویشتن خندد

چو غنچه کاش این سر در گریبان کفن خندد

تو گر صیاد خونریزی من آن صید گرفتارم

که چون بسمل شوم هر قطره خونم به من خندد

چو از مهر و وفایت قصه آغازم زبان گرید

چو از صبر و شکیب خویشتن لافم سخن خندد

ذخیره‌ست آسمان را خنده‌های خرمی بر لب

که تا روزی به کام خویشتن در مرگ من خندد

چه ابر تیره‌بختم من فصیحی کاندرین گلشن

چو من خندم چمن گرید چو من گریم چمن خندد

شمارهٔ ۶۹

اطلاعات