هوش مصنوعی: بهار دوباره به این باغ و بوستان آمد و گلهای خندان مانند همیشه خوشحال هستند، اما لبخند ناامیدی همچنان بر چهره‌اشان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: وای بر یعقوب ما که پس از مدت طولانی انتظار، کاروان مصر از نزدیکی کنعان بازگشت.

هوش مصنوعی: هر باری که نگاهی از درد و غم به بیرون افتاد و بی‌زیبایی معشوق بر دل نشاند، آن نگاه دوباره به سوی چشمان اشک‌آلود بازگشت.

هوش مصنوعی: در غیاب تو هر شب را به درازا نشسته بودم و روز را انتظار می‌کشیدم، اما حالا تقدیر تغییر کرده و آن شب‌های جدایی دوباره به سراغ من آمده‌اند.

هوش مصنوعی: گویی مانند شمعی به روشنی و زیبایی درخشان شده‌ام، مثل اینکه پیراهنم را از ترس کوتاه شدن سایه خورشید به دوش می‌زنم، زیرا امشب دیگر خورشید در زندگی‌ام دیگر وجود ندارد و از من دور شده است.