فصیحی هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ  ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو آفتاب کند تاب شرم ماه ترا</p></div>
<div class="m2"><p>به موج فتنه درآرد خط سیاه ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به چشم زخم بگریند کشتگان که مباد</p></div>
<div class="m2"><p>ز دیده اشک برد لذت نگاه ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چه گلشنی تو که مشاطگان کشور حسن</p></div>
<div class="m2"><p>به نو‌بهار بروبند خوابگاه ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>تو مست جور و من از رشک غرق خون که مباد</p></div>
<div class="m2"><p>به نام خویش نویسد ملک گناه ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>ز باغ شعله فصیحی گل مراد بچین</p></div>
<div class="m2"><p>که نوبهار فکند از نظر گیاه ترا</p></div></div>

شمارهٔ  ۶

چو آفتاب کند تاب شرم ماه ترا
به موج فتنه درآرد خط سیاه ترا
به چشم زخم بگریند کشتگان که مباد
ز دیده اشک برد لذت نگاه ترا
چه گلشنی تو که مشاطگان کشور حسن
به نو بهار بروبند خوابگاه ترا
تو مست جور و من از رشک غرق خون که مباد
به نام خویش نویسد ملک گناه ترا
ز باغ شعله فصیحی گل مراد بچین
که نوبهار فکند از نظر گیاه ترا

شمارهٔ  ۴

شمارهٔ  ۵

چو آفتاب کند تاب شرم ماه ترا

به موج فتنه درآرد خط سیاه ترا

به چشم زخم بگریند کشتگان که مباد

ز دیده اشک برد لذت نگاه ترا

چه گلشنی تو که مشاطگان کشور حسن

به نو‌بهار بروبند خوابگاه ترا

تو مست جور و من از رشک غرق خون که مباد

به نام خویش نویسد ملک گناه ترا

ز باغ شعله فصیحی گل مراد بچین

که نوبهار فکند از نظر گیاه ترا

شمارهٔ ۵

اطلاعات