هوش مصنوعی: آن درخت بلند و زیبا که از میان گل‌ها می‌گذرد کیست؟ و آن چراغ روشنی که در جمع دوستان درخشید، چه کسی است؟

هوش مصنوعی: شمعی که دل ما را روشن کرده، ای کاش در این جمع کسی باشد که بتواند آن را روشن نگه دارد.

هوش مصنوعی: از نسیم سحرگاهی جان تازه‌ای کسب کردم، این عطری که به مشام می‌رسد از کدام موهای خوشبو و زیباست؟

هوش مصنوعی: امروز متوجه شده‌ام که بویی که به مشامم رسیده، مشابه بویی است که یعقوب از پیراهن فرزندش یوسف دریافت کرد.

هوش مصنوعی: آن پرنده‌ای که از من گریخت و آزاد شد حالا چه کسی است که دیگر به من نزدیک نمی‌شود و آن انرژی یا روحی که از جسمم جدا شد، در کجا و به چه شکل دوباره حضور دارد؟

هوش مصنوعی: شب‌ها لبان من از ناله‌ها نمی‌تواند به هم نزدیک شود، تا وقتی که او تمام شب خوابیده است و دهنش بر دهن کیست.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که در شعر زیبا نام کسی را بیاوریم، زیرا زیبایی و سخن‌وری خود گویای همه چیز است و به وضوح نشان می‌دهد که این کلام از کیست.