فصیحی هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گستاخی نظاره ما جرم جنونست</p></div>
<div class="m2"><p>ورنه دل ازین بی‌ادبی غرقه به خونست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون ابر بر افتاده مگریید درین باغ</p></div>
<div class="m2"><p>چون برق مخندید که خنده نه شگونست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>صد بادیه [را] توشه یک گام فزون نیست</p></div>
<div class="m2"><p>اما چه کنم توسن اقبال حرونست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بدروزی ما خود گنه ماست ولیکن</p></div>
<div class="m2"><p>سررشته کار از کف تدبیر برونست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>سرمایه کام دو جهان بخت بلندست</p></div>
<div class="m2"><p>صد شکر فصیحی که ترا بخت زبونست</p></div></div>

دیوان فصیحی هروی به کوشش ابراهیم قیصری - فصیحی هروی - تصویر ۲۸۰

شمارهٔ ۴۸

گستاخی نظاره ما جرم جنونست
ورنه دل ازین بی ادبی غرقه به خونست
چون ابر بر افتاده مگریید درین باغ
چون برق مخندید که خنده نه شگونست
صد بادیه را توشه یک گام فزون نیست
اما چه کنم توسن اقبال حرونست
بدروزی ما خود گنه ماست ولیکن
سررشته کار از کف تدبیر برونست
سرمایه کام دو جهان بخت بلندست
صد شکر فصیحی که ترا بخت زبونست

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

گستاخی نظاره ما جرم جنونست

ورنه دل ازین بی‌ادبی غرقه به خونست

چون ابر بر افتاده مگریید درین باغ

چون برق مخندید که خنده نه شگونست

صد بادیه [را] توشه یک گام فزون نیست

اما چه کنم توسن اقبال حرونست

بدروزی ما خود گنه ماست ولیکن

سررشته کار از کف تدبیر برونست

سرمایه کام دو جهان بخت بلندست

صد شکر فصیحی که ترا بخت زبونست

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات