هوش مصنوعی: دنیا از ما خالی شده و صدای ناله و فغان ما را در خود جا داده، مانند بلبل که در دل خاک و دشت، به نوا و آواز عشق می‌پردازد.

هوش مصنوعی: دل من نمی‌تواند غم جدایی و امید به وصال را تحمل کند، زیرا این آینه مانند چهره‌ی معشوقان، از پاکی و زیبایی پر شده است.

هوش مصنوعی: ای خون‌ریز شاد و خوشحال، بدان که اگر لب‌های تشنگان تو از نفس تهی شده باشد، اما آنها هنوز دعا و نیایش می‌کنند.

هوش مصنوعی: خوبان با هزاران سنگ بدی بر دل من می‌زنند و این شیشه شکسته که در دست دارم، تنها از محبت و وفا پر شده است.

هوش مصنوعی: این شاعر به نوعی می‌گوید که اگرچه ممکن است فردی زبده و فصیح باشد، اما در اثر گرما و فشار زیاد، توانایی‌اش را از دست می‌دهد. او به این نکته اشاره می‌کند که مانند تار چنگ که از نوا پُر است، تن این شخص هم می‌تواند در اثر شور و احساسات پر شود. به عبارتی، اگرچه افراد ممکن است در شرایط خاصی تحت فشار قرار بگیرند، اما هنوز هم می‌توانند زیبایی و هنر را در وجود خود حفظ کنند.