هوش مصنوعی: دل دوباره به عشق روی آورد و در غم عشق، خود را مانند گیاهی بر روی آتش، در آنجا قرار داد.

هوش مصنوعی: ای دوستان وفادار، به جان شما سوگند که وقتی غم و اندوه به جانم نشسته، حسرتم مرا به جایی می‌کشاند که درد و افسوس را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: غم روزگار موجب شده که رشتۀ زندگی‌ام پاره شود و حالا عمری که داشتم، به انتهای چاه قیامت افتاده است.

هوش مصنوعی: دل با تدبیرهای بسیار، آماده شده است تا خوشحالی و شادابی را تجربه کند. در این میان، بخت بد و ناگوار به او نگاهی انداخته و در زمان نامناسبی به او ضربه می‌زند.

هوش مصنوعی: اگرچه قبلاً تجربه مصیبت‌ها قلبم را سوزانده بود، اما حالا درد و اندوهی که در وجودم افتاده، آتش سوزان‌تری است.

هوش مصنوعی: فطرت انسان به گونه‌ای است که در آغاز خلقت، لباس اراده و تلاش را به دوش قناعت پوشید.