هوش مصنوعی: ما هرگز زمانی را که در غم سپری شده باشد، تجربه نکردیم و نتوانستیم نغمه‌ای خوش در این زندگی بسراییم.

هوش مصنوعی: ما انسان‌های ساده‌دل و خوش‌روحیم که همچون بلبل بهشت، بی‌هدف و بی‌دلیل آواز نمی‌خوانیم و هر صدایی که می‌زنیم، معنادار و پر از حس است.

هوش مصنوعی: ما گرفتار شدیم و افسوس می‌خوریم که پس از آن دیگر نتوانستیم به پرواز درآییم و از بال و پر خود به درستی استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وقتی از عشق و وفاداری صحبت می‌شود، احساس حسرت وجود دارد که نمی‌توانیم این احساس را به گردن زلف زیبا و جذاب کسی بیندازیم. به عبارتی دیگر، این احساس زیبایی و جذابیت قدرتمند است و ما نتوانسته‌ایم آن را در دنیای واقعی یا در زندگی خود به نمایش بگذاریم.

هوش مصنوعی: ما به زیبایی و شگفتی کلام خود پرداختیم، اما خود را به دامن آن چشم فریبنده نچسباندیم.