هوش مصنوعی: در زمان غم و اندوه، خوشحالیم که از بهار و باغ، یک گلستان داغ ساخته‌ایم و از هر یک از تیغ‌های آن، گل‌هایی چیده‌ایم.

هوش مصنوعی: یک لبخند کوچک، نشانه‌ای از امید ما نیست؛ انگار که گل را از باغی چیده‌ایم که هنوز بهار آن نرسیده است.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانیم هزینه محبت را نادیده بگیریم، وقتی که ما از هر برگ لاله‌زارش زخم و غمی بر دل داریم؟

هوش مصنوعی: این گل که شاداب و سرحال به نظر می‌رسد، نشانه‌ای از این است که نگاه ما همیشه شاد و خوشحال است. انگار که زیبایی و طراوت را از چهره‌ی کسی که دوستش داریم، گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: یک لاله زیبا به نشانهٔ دل شکسته و داغ دیده‌ایم که در میانهٔ باران غم و اندوه رشد کرده و از زمینی پر از درد و مشکل برداشت کرده‌ایم تا یادگاری از آن باقی بماند.