هوش مصنوعی: کجا می‌توانم گریز از گریه‌ای پیدا کنم که با یک قطره آن می‌توانم دریایی از اشک بریزم و با اندکی از نعمت، چشمان بی‌پول را مانند قارون پر از ثروت کنم؟

هوش مصنوعی: در دل به خاطر ناراحتی‌ام دیگر جایی برای احساس ناراحتی نمی‌ماند، مگر اینکه بخواهم ظاهر این مکان را از بیرون تغییر دهم.

هوش مصنوعی: اگر جانم به خاطر ناتوانی نتواند برآید، اشکالی ندارد. اما اگر نمی‌توانم از روی ضعف ناله کنم، چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: این فکر که بافندگان نفس به آن علاقمند هستند، با سلیقه من همخوانی ندارد. من بخشی از درد و رنج خود را برمی‌دارم و به صورت موزون و زیبا در می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر بر زبانم سخنی از دل پرغم بیرون بیاید، آن را خالی و بی‌محتوا نمی‌گذارم و دوباره آن را به زندگی می‌بخشم تا از احساسات عمیق و واقعی‌ام پر شود.

هوش مصنوعی: وقتی که نرم‌نسیم به گل‌ها و خارها برسد، من در باغ سخن هر چیزی که به خون آغشته نیست را از آن باغ دور می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر دل‌های ناراحت را گزند بزند، من با صدای رسا و غم‌زده‌ام می‌توانم در دل افسردگان جادو بیندازم.