هوش مصنوعی: شاید نیاز به نشانه‌ای از جنون باشد تا بتوانم عقل را به ذوق و شوق بیندازم و عشق را به حالتی نمایشی درآورم.

هوش مصنوعی: زمانی که وفا و وفاداری از دوستان نادیده گرفته می‌شود، من silence و بی‌حوصلگی را کنار می‌گذارم و جایش را به شجاعت و مردانگی می‌دهم.

هوش مصنوعی: من از ویژگی‌های دل خود جدا می‌شوم و زندگی راحت را رها می‌کنم، زیرا به خاطر درد و رنجی که دارم، به دنبال جایی برای آرامش و خواب می‌گردم.

هوش مصنوعی: چون هیچ‌کدام از گیاهان این چمن رشد نمی‌کنند، به مانند ابر، دلِ من پر از آتش می‌شود و تصمیم می‌گیرم که چشمانم را به دریا بدل کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در مکان ناشناسی پناه بگیرم و در سایهٔ آن، به دور از چشم دیگران، نامی از خود بسازم که مانند پرنده‌ای افسانه‌ای با شکوه باشد.