هوش مصنوعی: من مانند نسیم بهاری نیستم که در چمن‌ها برقصم، بلکه به دوزخ می‌افکنیدم تا از لذت سوختن برقصم.

هوش مصنوعی: ابتدا زنجیرهایت را از پاهای من باز کنید، چون من به حدی سوخته‌ام که می‌خواهم مانند یک شمع، ساعتی در آتش خود برقصم و لذت ببرم.

هوش مصنوعی: من هر لحظه داستان مرگم را که بر زبانش جاری شده تکرار می‌کنم و همچون زبان در هر سخنی به شادی و شوق می‌رقصم.

هوش مصنوعی: زندگی و شادی مانند لباسی زیبا هستند که مرگ در راه است. با شتاب بیا که من در مقایسه با سایرین، در لباس مرگ، به رقص در می‌آیم.

هوش مصنوعی: از این دارایی یک روزه، شاعر با صدای فصیح خود ناله می‌کند و ظرفی پر از احساسات را توصیف می‌کند. او لحظه‌ای را توصیف می‌کند که دیگران در حالت ماتم و غم هستند و او در این میان به شادی و رقص پرداخته است.