هوش مصنوعی: مدت زیادی است که از درد و گریه‌هایم گذشته و حالا دل شکسته‌ام شاداب‌تر از غنچه‌ای است که روی نیشی خون جاری است.

هوش مصنوعی: ما یک قطره خون هستیم و به خاطر نگاه عشق، از صبر و شکیبایی چشمانمان، هر غمزه و ناز بیشتری را تحمل می‌کنیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ما به راه و رسم خاصی پایبند نباشیم، کسی نمی‌فهمد که دیوانگی و عشق واقعی چگونه است و مجنون چه حالتی دارد.

هوش مصنوعی: ما هر دو در عشق همراه و هم نوا هستیم، اما در شور و اشتیاق، صدایی بلندتر از دیگران از این جمعیت از خودمان داریم.

هوش مصنوعی: از ما دور نشو، چون نشان درد و زخم دل من، خود گواهی می‌دهد که من با تیغ تو آشنا هستم.

هوش مصنوعی: اگر حتی به الماس تبدیل شویم یا مانند مرهم عیسی باشیم، در نهایت همان چیزی هستیم که از نظر دیگران افتاده و بی‌ارزش شده‌ایم.

هوش مصنوعی: من از محبوبم ویژگی بلاغت و درست‌کاری را گرفتم و از عیب وفا خبری ندارم، وگرنه چه دلیلی دارد که دشمن خودم را ببینم؟