هوش مصنوعی: زخم‌های ناشی از ستم را به زبان می‌آورم و خبر از غم و اندوهی که در راه است، دارم. گوش‌های داغ من هم خبر از مرگ تسکینی را می‌دهند که بر روی دردهای من گذاشته می‌شود.

هوش مصنوعی: بهار را با عطر گل فریبنده‌اش نپندارید که من در دل شاداب خود این ناله و زاری را دارم.

هوش مصنوعی: عطش و longing من مانند جرعه‌ای زیبا و شیرین است که در این بیابان، دلشاد و شادابم، زیرا هزاران چشمه زنده و پرآب در دلم وجود دارد.

هوش مصنوعی: من بارها فدای زیبایی‌های تو شده‌ام و با وجود تمام این دردها و رنج‌ها، هنوز هم در انتظار تو هستم و هر لحظه در حسرت تو زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم شکوفا شوم تا زمانی که ستم‌ها و آسیب‌های تو همچنان در گلستان وجود داشته باشد. من مانند شبنم هستم که خاصیتی تازه و زنده دارم.

هوش مصنوعی: در روز جشن و سرور، دیگران با خوشحالی و لباس‌های زیبا در حال خوشگذرانی هستند، اما من با پوشیدن لباس ساده و دلگیری عذاداری می‌کنم و غم سنگینی در دل دارم.

هوش مصنوعی: من احساس حسادت را مثل شعله‌ای در دل خود می‌بینم که به خاطر زیبایی گل عشق روییده است و به خاطر جلب توجه دیگران و به اشتباه خود را از نامحرم و محرم می‌آزارم.