هوش مصنوعی: در شب‌ها وقتی که بر روی بستر دراز می‌کشیدم، احساس می‌کردم که اندوه و غم مرا آزار می‌دهد و در پی آرامش و خواب بودم، اما دائماً به فکر مرگ و سرنوشت خود بودم.

هوش مصنوعی: زمانی که غم به دل من چنگ انداخت، شوقی به من دست داد که از حال رفتم و در حال فریاد زدن بودم؛ مانند باد خنکی که می‌وزد، در آن حال نیشی از شوق بر زبان می‌آوردم.

هوش مصنوعی: من به خاطر بخت بد خود، جانم را فدای زیبایی و جذابیت آن زلف معشوقه‌ام می‌کردم و مدام در خیال او بودم.

هوش مصنوعی: از ایمانم به کفر شرم دارم و اگر به یک افسون هم که باشد، مانند زلف و چهره زیبا، با همه وجود می‌توانستم با آن بازی کنم.

هوش مصنوعی: روزی را به یاد دارم که در آن، خانه‌ام پر از افراد با سخنوری و بلاغت بود. در آن زمان، من به چهره‌ای ثروتمند نگاه می‌کردم، اما در درون خود احساس فقر و نابسامانی داشتم.