هوش مصنوعی: اگر یک قدم از بار غم بردارم و به عقب بروم، جلو می‌آیم و مانند ناله‌ای که از انتهای زنگ جرس برمی‌خیزد می‌افتم.

هوش مصنوعی: درد و رنج من همانند سوختن دل افراد است؛ هدف من فقط شعله و دود نیست، بلکه به دنبال آثار و نشانه‌های کوچکِ خس و خاشاک می‌گردم.

هوش مصنوعی: بر پیشانی دانه فریب، چیزی ثبت نشده است؛ من در دام افتادم، به امید دیدار، ولی به قفس گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: من願 دارم که مردم ادب مرا بپذیرند، تا در این محفل چنان غرق در لذت شوم که مانند مگسی بیهوش بر روی شهد بیفتم.

هوش مصنوعی: فراق او به من نمی‌رسد، اما سخن گفتن خوب بلدم. گهگاهی یک یا دو قدم از خودم جلو می‌روم یا به عقب برمی‌گردم.