گنجور

شمارهٔ ۱۲۰

مراد ما ز مادر بر سر خشت عدم آید
وجود عشرت ما با عدم از یک شکم آید
اگر تسبیح سازد زاهد از خاک شهیدانش
به جای نام ایزد بر زبانش یاصنم آید
همه عمرم به مردن صرف شد کاین جان غم روزی
دلی صد ره برون از تن به استقبال غم آید
فصیحی تشنه مرگ است چندانی که عیدستش
چو ماه روزه گر از عمر او یک روز کم آید

اطلاعات

وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

مراد ما ز مادر بر سر خشت عدم آید
وجود عشرت ما با عدم از یک شکم آید
هوش مصنوعی: مقصود ما این است که از دل تاریکی و عدم، وجود ما به‌وجود می‌آید. خوشی و خوشبختی ما از همین عدم و نبودن سرچشمه می‌گیرد.
اگر تسبیح سازد زاهد از خاک شهیدانش
به جای نام ایزد بر زبانش یاصنم آید
هوش مصنوعی: اگر زاهدی با خاک شهیدان تسبیح درست کند، به جای یاد خدا، نام بت را بر زبان می‌آورد.
همه عمرم به مردن صرف شد کاین جان غم روزی
دلی صد ره برون از تن به استقبال غم آید
هوش مصنوعی: تمام عمرم صرف مرگ شد، چرا که این زندگی پر از غم، هر روز بارها دلی را از تن خارج می‌کند تا با غم روبه‌رو شود.
فصیحی تشنه مرگ است چندانی که عیدستش
چو ماه روزه گر از عمر او یک روز کم آید
هوش مصنوعی: شخصی که به زیبایی سخن می‌گوید و اهل بلاغت است، به قدری به مرگ علاقه‌مند است که در روز عید مانند کسی است که تمام ماه را روزه گرفته و فقط به فکر پایان روز است. اگر حتی یک روز از عمرش کم شود، احساس تشنگی به مرگ دارد.