هوش مصنوعی: عشق یا حالتی سرشار از جنون را جستجو کن، تا هر لحظه، لب‌هایت به دنبال چیزی گم شده باشند. آن‌چنان که سینه‌ات در تلاطم و درد ناشی از عشق، مانند موجی در یک گرداب، به گمگشتگی دچار شود.

هوش مصنوعی: تنگ نظری و محدودیتی را تصور کن که در میهمانی و در حال نوشیدن جام، علاقه و آرزوی پروانه‌ای در دودی که از چراغ بلند می‌شود، ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر این شوق باشد، من می‌ترسم که عطر بهشت در ذهن عاشقان گم شود.

هوش مصنوعی: تا کی لبانم در لذت نوشیدن خوشبختی محو خواهند شد؟ بخت نیک من کجا خواهد بود تا در خوشحالی این لحظات شیرین، داغی از دل و جانم فروکش کند؟

هوش مصنوعی: اگر در باغ ما صدای زاغی شنیده شود، باید توجه داشته باشیم که محبت و مهربانی در دنیای ما به اندازه‌ای است که وقتی بلبل ناله می‌زند و از آن ناله خون می‌ریزد، عاطفه و عشق در این فضا به وضوح خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که مانند اهالیِ زبان‌فصیح، در تلاشیم تا آن قطره‌ای باشیم که در این میخانه، در کشاکشِ درد و شوق ناپدید می‌شود.