هوش مصنوعی: تا زمانی که در گلستان زندگی هست، کسی نمی‌تواند به من آسیب برساند. وقتی که در دلم آرامش وجود دارد، هیچ صدایی از خشم و ناراحتی به گوش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من در بیستون شکست خوردم، اما هیچ آسیبی ندیدم. تلاش شیرینی بود، اما بخت به من روی نیاورد.

هوش مصنوعی: در مکان درمان عشق، شانس خود را به کار بردم و دریغ از اینکه برای دل‌جویی دوستی، دارویی از تیغ سختی‌ها پیدا نکردم.

هوش مصنوعی: بنگر به حال کسی که در این شرایط سخت و دردناک جدایی، حتی یک نفر هم برای حمایت و همدردی در کنار او نیست.

هوش مصنوعی: ناله‌های این افراد تازه گرفتار غم، حسی دلپذیر دارد وگرنه این درد و رنج برای من چیزی جز حاصلی بی‌فایده نیست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که بار سنگین و ننگین یک حقیقت غیرواقعی را نتوانستم تحمل کنم. اگرچه در گذشته در پی هدفی خاص بودم، اما حالا متوجه شده‌ام که آن هدف، واقعیت ندارد و فقط به صورت یک خیال و توهم وجود داشته است.

هوش مصنوعی: اگر صدایی داری که می‌تواند درددل کند، پس چرا به شکایت می‌پردازی؟ وای بر من! که در تاریکی شب، کسی نبود تا به فریادم گوش دهد.