هوش مصنوعی: هر شب با صبر و استقامت، ناله می‌زنم و در دل با دنیا جنگ می‌کنم. هر نگاه من مثل دمنی برهنه است که دلتنگی‌ام را در چنگ خود دارد.

هوش مصنوعی: درختان و گل‌های باغ من به خاطر حسرت و اندوه در حال ناله و زاری بودند، و صدای بلبل همراه با آواز گل‌ها هماهنگ و دلنشین بود.

هوش مصنوعی: باغ به خاطر ظلم نسیم به شکوفه نشست، ای بلبل، زاری کن به یاد آن روزی که هر سو غنچه‌ای غمگین و دل‌درده بود.

هوش مصنوعی: آسمان برای سنجش حال دل آشوب من حواسش را به يک طرف متمرکز کرده و از طرف دیگر، سنگینی مشکلات و غم‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. در این توازن، یک طرف معصومیتی مثل یوسف و طرف دیگر، سختی‌ها و چالش‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: در خواب شب گذشته، در حال گردش در مکان‌های مقدس، زلف دوست را دیدم که در آن، کفر و دین را به چشم می‌دیدم. همچنین آموختم که دانش و فرهنگ در این مسیر شاهدی هستند.

هوش مصنوعی: در این میدان، تمام امیدهایم با من به یکجا آمدند و مانند درختی که در فصل خزان قرار دارد، دچار مرگ و نابودی شده‌ام. اگرچه الان در این حالت هستم، اما اگر شرایط بهتر بود، مانند نخل سرسبز و شکوفا می‌شدم.

هوش مصنوعی: هر لحظه در این زمان، فصیحی را می‌زند که سال‌ها دستی که به شهرت و رسوایی وابسته بود.