هوش مصنوعی: در شب که جانم به خاطر ترس از جدایی محبوب خسته بود، ناگفته‌های درونم به طور ناگهانی بر لب‌هایم جاری شد.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم به مژگان‌هایش خیره شده است و دل من به سوی آن‌ها پرواز می‌کند. به نظر می‌رسد که او هم مانند من، در جستجوی دیدار و ارتباطی عمیق است.

هوش مصنوعی: کاروانی از افرادی که به شدت در حال گریه هستند، از عمق وجودشان به صدا درآمده‌اند و دیشب اشک‌های ما به حال و هوای ناله در آمده بود.

هوش مصنوعی: دست‌هایم مانند دشت پر از گل شده است، آه از یاد روزی که با نگاه کردن به باغ، زیبایی‌های آن را درک کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در دل شب، روح و زندگی از رنج و غم ما به وجود می‌آمد و ما را می‌نواخت. حتی این مقدار مهربانی که از آن بی‌وفا می‌دیدیم، خیلی زیاد بود.

هوش مصنوعی: عشق من شرمنده است زیرا به خاطر خوشی ناشی از وصالش، دو روز تمام آتش دردهای دوزخی در دل بی‌کار من خاموش شد.

هوش مصنوعی: بدون تو، هیچ وقت چشم‌هایم شادی و زیبایی نداشتند. انگار سال‌هاست که یک سخن‌ران بیمار و ناتوان در گفتن حرف‌های دلنشین هستم.