هوش مصنوعی: از جانم نمی‌توانم برای تو یک جان تازه بسازم، حتی در یتیم بودن، دود دل به آتش نمی‌انجامد.

هوش مصنوعی: در جایی که زیبایی تو همچون نور خورشید می‌تابد، در آن کوچه، گردی از فرشی وجود دارد.

هوش مصنوعی: ما با عقل و عشق در این مسیر پیش رفته‌ایم و همه وجودمان در جستجوی حریم و مکان مقدسی است.

هوش مصنوعی: بر روی شتری که ما سوار بودیم، دو خورشید سنگین قرار داشت و برای یاری تو، عقل را به نسیم سپردیم.

هوش مصنوعی: هیچ کس از خمیدگی و زیبایی زلف تو شرمنده نمی‌شود، زیرا این کار تو نشان از ناپاکی و نیرنگ دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو مومن هستی، پس بتکده به مانند کعبه می‌شود. در چنین حالتی، نشانه‌های دین و پرستش مانند زنار مغان و دانه‌های تسبیح، به بهشت جهنم شباهت پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: تو مؤمن هستی و جالب اینجاست که در دوران تو، هندوها هم مانند بچه‌هایی شده‌اند که در باغی پر از نعمت‌ها به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: روی گنج وفا، خال تو همچون جادوئی است که از عمر جاودان نیمی و از عطر خوش عنبر نیمی تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: یا این که زیبایی او به قدری قوی است که باعث می‌شود در فضای شوخی و بازی، بسیاری از قواعد منطقی و عقلانی شکسته شوند و این امر از نقطه‌ای خاص ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای مردمک چشم، زیبایی تو همچون روح‌القدس است و محو تماشای تو هستم، همان‌طور که موسی بر کوه طور به تماشا پرداخت.

هوش مصنوعی: شاید معجزه عیسی باشد که کسی مانند ما، در میان زلف‌های او، سرگشته و حیران شده است و تنها به امید بویی از دل آن زلف‌ها به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: گفتم که چهره زیبا همچون آتش می‌درخشد، او با زبانی طعنه‌آمیز پاسخ داد که ای کاش فکر پاک و بی‌غرضی داشتم.

هوش مصنوعی: این شعله‌ای که می‌بینی، نوری است که از کوه طور می‌تابد و نه نور خورشید. هر چشمی که به آن نگاه کند، دچار لرزه‌ای از ترس می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دل از خواسته‌هایش ناامید شود، چه می‌تواند کرد وقتی که زیبایی و لطافت در برخورد با او وجود ندارد و دستی از کرامت و generosity خالی است؟

هوش مصنوعی: بهشت زیبا و گل‌های بی‌نظیر تو، ای معشوق، همچون باغی پر از شور و نشاط است. ای کوی تو، همانند گلستانی از بهشت است که همیشه در آن سکونت داری.

هوش مصنوعی: زخمی به زبان فصیحی از لبهٔ تیز تیغ بر زمین افتاده و درمانگر آن زخم، مرهمی مانند الماس است که برای یتیمی تهیه شده است.

هوش مصنوعی: هر شعله‌ای که به شکل آه در می‌آید، نشان از دل‌تنگی و دوست داشتن دارد و هر خنده‌ای که از دل زخم و غم برمی‌آید، حکایت از رفیق و همدمی دارد که با او این احساسات را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: من مانند خاکستر هستم و در جایی که در آتش سوخته، در حالت تسلیم قرار دارم. نه امیدی به آینده دارم و نه از چیزی می‌ترسم که باعث گریه‌ام شود.

هوش مصنوعی: شاد باش، زیرا ما یاد و نشانه خود را از سمت تو به جا گذاشتیم. زحمت نکش و در این مسیر به خودت سختی نده، که دلیلی برای ناراحتی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به سمت خاک ما، هدیه‌ای از جان بفرست، اما جدای از آن زلف، هیچ چیز را نپسند.

هوش مصنوعی: هر خنده‌ای که به گل‌های ما در فصل بهار اضافه شد، به محض اینکه نسیمی吹ید، همان جا شکوفا شد.